"ZAVIJANJE" OD KOJEG SE I SADA JEŽIMO: Ovim gradom u Srbiji na današnji dan su ODZVANJALE SIRENE! (VIDEO)

Danas su Kruševcem odzvanjale sirene, iste one koje smo slušali 1999. godine, kada bi bombarderi krenuli u vazdušni prostor naše zemlje. Tačno u 13.30 sati, dok su delegacija Grada i udruženja polagali vence, oglasio se dobro poznati jednoličan zvuk i trajao je 60 sekundi.

Kruševac je na ovaj simboličan način danas obeležio 23 godine od početka NATO bombardovanja tadašnje Savezne Republike Jugoslavije.

- Građani se s pijetetom sećaju svih stradalih u NATO agresiji, a predsednik Aleksandar Vučić danas je u Kruševcu svečano otvorio spomenik potpukovniku policije Veljku Radenoviću, heroju sa Kosova - kažu za Telegraf u Opštini Kruševac.

Inače, postoje tri vrste sirena za uzbunu.

Ako čujete zavijajući neprekidni ton sirene u trajanju od 60 sekundi, on, ukazuje na vazdušnu opasnost.

Ako je taj ton jednoličan traje 20 sekundi, pa se izgubi na 15, pa opet ponovi 20 sekundi, znak je da preti opasnost od požara.

Ako sirena pušta jednoličan ton u trajanju od jednog minuta, opasnost je prošla.

Ubijeno 2.500 civila, a među njima 89 dece

Podsetimo, danas se navršava 23. godišnjica agresije NATO na Srbiju, odnosno tada Saveznu Republiku Jugoslaviju. Operacija savezničkih sila trajala je od 24. marta 1999. do 10. juna 1999. godine.

Formalno, naredbu za bombardovanje, bez odobrenja Saveta bezbednosti UN, što je bio presedan, tadašnjem komandantu savezničkih snaga, generalu SAD Vesliju Klarku, izdao generalni sekretar NATO Havijer Solana.

Zbog veta koji su Kina i Rusija stavili u Savetu bezbednosti, države, njih 19, članice NATO pakta odlučile su da napadnu SRJ bez odobrenja Saveta bezbednosti, ali što je interesantno, čak i bez odobrenja svojih parlamenata, jer verovatno mnoge ne bi dobile odobrenje.

Prvi navodni razlog za samo bombardovanje bio je taj da je delegacija Jugoslavije odbila da potpiše sporazum u Rambujeu koji je ozbiljno ugrožavao suverenitet Savezne Republike Jugoslavije s obzirom da je NATO zahtevao ulazak na Kosovo i Metohiju i slobodno kretanje kroz celu teritoriju Jugoslavije.

Tada je predviđen i referendum o samoopredeljenju, koji je kasnije ubrzao secesiju KiM. Drugi razlog je bila navodna zaštita Albanaca od etničkog čišćenja koje je opisivano kao humanitarna katastrofa iako je kasnije, naravno, dokazano da je masovno bekstvo Albanaca sa Kosova krenulo tek nakon što je otpočelo bombardovanje.

Prema podacima Ministarstva odbrane Srbije tokom vazdušne agresije NATO ubijeno je 2.500 civila, među njima 89 dece i 1.031 pripadnik Vojske i policije. Prema istom izvoru, ranjeno je oko 6.000 civila, od toga 2.700 dece, kao i 5.173 vojnika i policajaca, a 25 osoba se i danas vodi kao nestalo.

Ratni gubici NATO u ljudstvu i tehnici nikada nisu obelodanjenii. Tadašnje vlasti u Beogradu su tvrdile da je oboreno više desetina letelica, što nikada nije potvrđeno.

Gotovo da nema grada u Srbiji koji se tokom 11 sedmica agresije nije našao na meti. NATO je izvršio 2. 300 udara i bacio 22.000 tona projektila, među kojima 37. 000 zabranjenih kasetnih bombi i onih punjenih obogaćenim uranijumom.

Posledice po zdravlje stanovništva i ekološke posledice praktično su nemerljive. Razoren je veliki deo infrastrukture, privredni objekti, škole, zdravstvene ustanove, medijske kuće, spomenici kulture, hramovi, odnosno crkve i manastiri. Razoreno je oko 50 odsto proizvodnih kapaciteta Srbije i trećina elektroenergetskog kapaciteta zemlje.

(Espreso / Telegraf)