OVAJ ČOVEK JE U KRVNOM SRODSTVU SA NIKOLOM SIMIĆEM: Nema SRBINA koji nije ČUO za NJEGA (FOTO)

Nikola Simić bio je srpski i jugoslovenski filmski, televizijski i pozorišni glumac. Uloga koja ga je posebno proslavila je iz filma Tesna koža gde glumi glavnog lika Dimitrija Pantića, a ostaće zapamćen i kao Svetislav Brkić, koji impersonira dirigenta Herberta fon Karajana, iz filmova Druga Žikina dinastija i Sulude godine.

Bio je jedan od najboljih i najmaestralnijih srpskih glumaca i večiti kralj komedije. Simić je važio je za glumca koji ljubomorno čuva svoj privatni život. Voleo je svoj poziv, ali je o porodici retko govorio.

Upravo zbog toga mnogi detalji iz njegovog privatnog života nisu poznati široj javnosti, pa tako i podatak da je njegov rođeni brat poznati glumac.

Prvu ulogu igra već kao student (1957) u Jugoslovenskom dramskom pozorištu (JDP), čiji je stalni član od 1959. do 1998. godine. U tom pozorištu ostvario je brojne zapažene uloge u predstavama kao što su: Revizor, Pseći valcer, Velika auto trka, Čekajući Godoa, Punjene tikvice, Skakavci. Od 1971. je igrao u predstavi Buba u uhu, sa kojom je 7. juna 2011. proslavio jubilej 40 godina igranja.

Predstava je ušla u Ginisovu knjigu rekorda. I to sa obe uloge koje tumači: i kao imućni Šandebize i kao hotelski sluga Poš. Najveći deo pozorišne karijere ostvario je u matičnom Jugoslovenskom dramskom, dok je povremeno gostovao na sceni Ateljea 212, Teatra poezije, Pozorišta na Terazijama, Pozorišta "Slavija", Večernje scene "Radović", Kruševačkog pozorišta i dr. Ostvario je više od 80 pozorišnih uloga.

Na filmu je debitovao 1957. godine kratkom pojavom u ostvarenju Subotom uveče Vladimira Pogačića. Posebnu pažnju privlači prvom glavnom filmskom ulogom, partizana Čavke u Pogačićevom ostvarenju Sam 1959. godine. Za tragikomičnu ulogu "folksdojčera" Leksija u potresnoj drami Hitler iz našeg sokaka 1975. godine osvaja Gran pri "Ćele kula" na Filmskim susretima u Nišu i Srebrnu arenu na Filmskom festivalu u Puli.

U žanru filmske komedije posebno se proslavio ulogom Dimitrija Pantića u filmskom serijalu Tesna koža (1982—1991), a ostaće zapamćen i kao Svetislav Brkić, koji impersonira dirigenta Herberta fon Karajana, iz filmova Druga Žikina dinastija i Sulude godine.

Druge važne uloge su bile u filmovima Davitelj protiv davitelja, gde je igrao inspektora Ognjena Strahinjića, koji mora da razreši slučaj davitelja čije su žrtve žene koje ne vole karanfile, potom Moljac, Nema problema, Doviđenja u Čikagu i Lajanje na zvezde.

Poznat je i po ulozi simpatičnog dekice u filmu Beli lavovi. Uloga u Davitelju donela mu je i jedno inostrano priznanje, Nagradu za najboljeg glumca na festivalu horor filma u Madridu. Ostvario je uloge u 50 dugometražnih filmova.

Naime, malo ko zna da je rođeni brat Nikole Simića čuveni glumac Slavko Simić, koji je ostvario uloge u brojnim filmskim ostvarenjima i pozorišnim komadima.

Davne 1970. godine, u razgovoru za TV Reviju, Slavko je otkrio da je u pravo on uticao na svog mlađeg brata Nikolu da počne da se bavi glumom.

– Verovatno da sam ja uticao na svog mlađeg brata Nikolu. Ja sam od najranijeg detinjstva želeo da postanem glumac. Odlazio sam u pozorište, postao sam član dramske družine, odlazio na probe. Često je sa mnom išao i Nikola. Možda je to uticalo na njega da zavoli glumu – prisetio se tom prilikom Slavko.

Njegova prva uloga na filmu bila je 1947. u ostvarenju “Živjeće ovaj narod” prema tekstu Branka Ćopića, a jedna od poslednjih u prvoj sezoni serije “Otvorena vrata”, u kojoj se našao u ulozi pijaniste.

Slavko Simić je preminuo 20. novembra 2007. godine nakon borbe sa opakom bolešću, u 83. godini, a Nikola Simić je preminuo 9. novembra 2014. godine.

(Espreso/Objektiv)