BILA JE ZVEZDA JUGOSLAVIJE, A MALO KO ZNA DA JE ON BIO NJENA NAJVEĆA LJUBAV: Nećete moći da POVERUJETE da je to ON

Sonja Savić je bila srpska glumica i režiserka koja je bila jedna od najvećih zvezda jugoslovenske kinematografije osamdesetih godina XX veka. Zbog svojih nekonvencionalnih stavova, smatrana je večitom buntovnicom, ikonom jedne generacije i simbolom tihe pobune. Rođena je 15. septembra 1961. godine u Čačku, a preminula je 23. septembra 2008. godine u Beogradu. Sonja je odrasla u selu Donja Gorevnica. Njena majka Mikaina je bila sudija, a otac Milovan inžinjer. Od malih nogu je mnogo čitala i išla je na časove baleta kod Jelene Katić. Bila je član dramske grupe Radio Beograda kod Bate Miladinovića.

Završila je osnovnu školu „Sveti Sava“ u kojoj je bila đak generacije i krenula je u gimnaziju. Nakon drugog razreda, konkurisala je za upis na Fakultet dramskih umetnosti. Primljena je u klasu profesora Minje Dedića koja je zbog hrabrosti u nastupu nazvana „klasom visokog rizika“. Osim Sonje, nju su činili: Olivera Ježina, Dubravka Živković, Suzana Petričević, Žarko Laušević, Zoran Cvijanović, Branimir Brstina, itd. Sonjini omiljeni albumi su bili: „Bistriji ili tuplji čovek kad biva“ grupe Šarlo Akrobata i „Niži nego ljudski“ rok benda Supernauti. Njeni hobiji su bili joga i čitanje knjiga, a najviše je volela dela: „Anđeo sa zapadnog prozora“ Gustava Majrinka i „Juda iz Kariota“ Leonida Andrejeva. U jugoslovenskoj kinematografiji je posebno cenila tri glumice: Snežanu Lukić, Božidarku Frajt i Milenu Dravić. Od stranih glumica uzori su joj bili: Merilin Monro i Marlen Ditrih. 1977. godine Sonja je ostvarila svoju prvu zapaženu ulogu i to u filmu „Leptirov oblak“.

1978. godine je imala sporednu ulogu u prvom filmu serijala „Lude godine“.

1979. godine Sonja je učestvovala u snimanju serije „Družina Zore Riđokose“ koja se smatra jednom od najboljih dečjih serija. 1982. godine Sonji je uručena nagrada „Carica Teodora“ za najbolju žensku ulogu u filmu „Živeti kao sav normalan svet“. Tada je sarađivala sa režiserom Milošem Radivojevićem od koga je mnogo naučila o filmu.

1984. godine se može smatrati jednom od najuspešnijih godina u Sonjinoj karijeri. Pojavila se u šest ostvarenja od kojih su najvažniji: „Balkanski špijun“ i „Una“ koji je rađen po istoimenom romanu Mome Kapora. U „Uni“ je igrala studentkinju koja započinje romansu sa 24 godine starijim profesorom koga je glumio Rade Šerbedžija. Sonja se u ovom filmu obnažila, a najupečatljivija scena je bila ona u kojoj gola jede trešnje i zavodi profesora tokom intervjua. Zbog toga je film proglašen prvim jugoslovenskim mekim pornićem.

1985. godine je igrala kafansku pevačicu u filmu „Život je lep“. Ova uloga joj je donela specijalnu nagradu žirija na festivalu u Veneciji. Pesme je otpevala Sonjina drugarica Bebi Dol.

1993. godine Sonja je sa slikarom i muzičarem Srđanom Markovićem Điletom i lingvistom Sašom Radićem osnovala rok bend Supernaut koji je u početku bio podrška njenoj alternativnoj pozorišnoj trupi. Radila je emisiju koja se takođe zvala „Supernauti“, a prikazivana je na televiziji Art.

Sonjina najveća ljubav je bio kompozitor i pijanista Vlajko Lalić. Bili su zajedno do 19. avgusta 1989. godine kada se on utopio na jedrenju. Nakon tog tragičnog događaja, glumica je sebe smatrala udovicom.

(Espreso)