KRVAVE GODINE
OVAKO SU ZEMUNCI HARALI BEOGRADOM I UBIJALI KONKURENCIJU: Policijske rotacije i rafalna paljba odvele u smrt NAJVEĆE BOSOVE BG PODZEMLJA!
Masakr u Interkontinentalu 15. januara 2000. godine bila je samo prva kap krvi najsurovije godine srpskog podzemlja! Toga dana, policajac Dobrosav Gavrić, pucač Zorana Uskokovića Skoleta, u holu elitnog hotela likvidirao je vođu srpske mafije Željka Ražnatovića Arkana i dva njegova prijatelja
Nakon tog ubistva Beograd je potresla serija likvidacija koja je tada tumačena kao osveta za smrt komandanta SDG. Iako mnoga od tih ubistava do dan danas nisu rasvetljena, upućeni u kriminalni milje tih godina tvrde da iza njih stoji upravo zemunski klan.
Osim očiglednog motiva, koji se ogledao u borbi za prevlast u beogradskom podzemlju, na zemunce je ukazivao i specifičan način izvršenja ovih ubistava, specifičan "zemunski potpis" - pucano je rafalnim oružjem iz vozila u pokretu koje je obično imalo rotaciju ili, u nekim slučajevima, bilo policijsko.
Spisak su napravili Legija i Dušan Spasojević, a na njemu su se našli ljudi za koje su smatrali da su odgovorni za ubistvo u Interkontinentalu. Zapravo, Zemunci su krenuli da "čiste" Beograd od konkurencije.
Prvi u toj seriji bio je Mirko Tomić Bosanac koji je likvidiran kod Ušća iz vozila u pokretu.
Ubrzo potom, u gotovo filmskoj poteri ubijen je vođa novobeogradske ekipe Radosav Trlajić, zvani Bata Trlaja.
Dvadesetog marta iste godine ubijen je i bliski prijatelj Đorđa Božovića Giške, Branislav Lainović Dugi.
Samo 3 dana kasnije prilikom povratka sa Lainovićeve sahrane ubijen je Zoran Davidović Ćanda. Automobil iz kojeg je pucano nađen je spaljen u Zemunu.
Mesec dana posle ubistva Ćande stanovnici Novog Beograda su prisustvovali nesvakidašnjoj poteri u kojoj je ubijen vođa miljakovačke ekipe Zoran Uskoković Skole.
Klica propasti
Nakon što su očistili Beograd od svih za koje su smatrali da im mogu stati na put pomislili su da su svemoćni.
Kako je Biljana Radovanović svojevremeno govorila Tufegdžiću „Postojao je samo jedan mafijaški bos, a to svakako do 2000. nije bio Spasojević. Postojao je samo jedan važan kriminalni centar - ne Zemun, nego Surčin. Postojao je samo jedan čovek koji je povezivao kriminalce, privrednike, policajce, sudije i političare - Čume".
Klica propasti bila je sadržana upravo u njihovom uspehu: u leto 2002. bili su toliko jaki da su se odlučili na obračun s Čumetom. Legija, koji ga je zvao „seljak“, ubedio je Šiptara da je Čume preuzeo sve veze s političarima i odluka o likvidaciji je doneta.
Posle neuspelog trovanja koje su izveli Dejan Milenković Bagzi i Čumetova žena Ljiljana, „zemunci“ su se odlučili na atentat. U avgustu 2002. pucali su na njega u krugu surčinske firme „Difens“, ali se umešao slučaj: njima, kojima je ubijanje bilo zanat, zaglavile su se puške i Čume je preživeo.
Odlučio je da postane zaštićeni svedok i sve ispriča policiji...
(Espreso.co.rs / Kurir.rs)
Uz Espreso aplikaciju nijedna druga vam neće trebati. Instalirajte i proverite zašto!
