SLAVNE SRPSKE VOJVODE BOG UZEO NA VELIKE DATUME: Preživeli su Golgotu i bitke, a OVAKO su izgubili živote!

Na dva vezana velika praznika - Bogojavljenje i Jovanjdan umrla su dvojica velikih srpskih vojvoda Petar Bojović i Živojin Mišić.

Srbi danas slave svetog Jovana Krstitelja, proroka koji je najavio dolazak Spasitelja i krstio ga. Na današnji dan pre 101 godine - 1921. preminuo je Živojin Mišić u 66. godini, jedan od najboljih srpskih vojvoda. Briljantni um i strateg, koji je nebrojeno puta prolazio golgotu, smenjivan i penzionisan, ali uvek vraćan kad je najteže.

Bio je načelnik generalštaba Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca, a preminuo je 20. januara u Beogradu posle duge bolesti. Počiva u aleji velikana na Novog groblju u Beogradu, a na njegovoj sahrani bile su hiljade i hiljade ljudi, dok je Francuska posla lovorov venac od zlata za srpskog vojvodu, koji je izvojevao pobedonosne bitke Prvog svetskog rata, a prva velika bila je Kolubarska.

Živojin Mišić rođen je 19. jula 1855. u Struganiku kod Mionice.

Na Bogojavljenje, 24 godine posle vojvode Mišića, preminuo je vojvoda Petar Bojović u 88. godini života. Bilo je to 19. januara 1945. Rođen je 16. jula 1858. u selu Miševići kod Nove Varoši.

Čuveni ratnik, učesnik srpsko-turskih i balkanskih ratova, kao i vojvoda iz Prvog svetskog rata, posle smrti Živojina Mišića januara 1921. imenovan je za načelnika generalštaba Kraljevine SHS, a nedugo potom i penzionisan.

Vraćen je u službu u Drugom svetskom ratu, kada je tokom Aprilskog rata imenovan, uz maloletnog kralja Petra II, za pomoćnika vrhovnog komandanta kraljvske vojske.

O životu vojvode Bojovića posle kapitulacije Kraljevine Jugoslavije 1941. ima više verzija. Piše se da je sam sebi odredio kućni pritovr u svom domu na Vračaru, Petra Bojovića ima više verzija a jedna jeste i da bio žrtva novih komunističkih vlasti i da je umro posle psihičke i fizičke torture koju je prošao nakon što je lišen slobode.

Istoričar Dejan Ristić je pisao da je Kosta Rakić, dugogodišnji poslužitelj i prijatelj porodice Bojović svedočio da je vojvoda, koji je odbio da javno podrži okupacione vlasti, sklopio "dogovor" s Nemcima - nijedan nemački vojnik nikada neće preći prag Bojovićevog doma, dok se vojvoda bude držao toga da tokom čitavog trajanja okupacije ne napusti svoju kuću i vrt oko nje.

Nakon oslobođenja nove vlasti su puna tri dana isleđivale vojvodu, ali Rakić tvrdi da ga niko nije tukao. Tri meseca kasnije u kuću Bojovića upala su dvojica pripadnika Narodno-oslobodilačke vojske Jugoslavije, koji su vojvodu vređali i ponižavali i oteli mu sablju od koje se nikad nije odvajao.

Rakić je svedočio da je posle ovog upada kod vojvode krenulo vidljivo drhtanje ruku, izrazito loše raspoloženje i sve češće odbijanje da uzima hranu, što je dovelo do upale pluća.

Vojvoda Bojović preminuo je u svojoj kući u Beogradu 19. januara 1945. Uzrok smrti, po matičnoj knjizi umrlih, je obostrano zapaljenje pluća.

(Espreso/Kurir)