SRPSKA CRKVA KRIJE VELIKU TAJNU: Na ovom mestu dogodilo se nešto VAŽNO za našu istoriju (FOTO)

Tamo gde se Kalenićka reka uliva u Veliku Moravu, u ataru sela Orašje u blizini Varvarina, kome teritorijalno i pripada, nalazi se svetinja značajna za istoriju naše zemlje.

Nakon višegodišnjeg rata za vlast, baš tu su se, prema predanju, izmirila dvojica braće – Dragutin i Milutin Nemanjić.

Ko zna kakvim bi tokom krenula srpska istorija da se braća, Dragutin i Milutin, nisu izmirila. Iako su se više od 10 godina, a možda i celog života sukobljavali, mahom oko vlasti, postoji verovanje da su se na kraju izmirili.

Mada mnogobrojni istorijski podaci navode da je kralj Milutin, nakon bratovljeve smrti najpre zauzeo oblasti kojima je vladao, a zatim i zatočio njegovog sina, zahvaljujući posredovanju Srpske pravoslavne crkve, braća su među sobom prethodno zaključila mir.

Gde se to tačno dogodilo, ne može se sa sigurnošću tvrditi, ali prema narodnom predanju izmirenje među braćom se odigralo upravo na području sela Orašje.

U biblioteci crkve posvećene Svetom Jovanu Preteči i Krstitelju, koja je sve do 1813. godine funkcionisala kao manastir, ktitor je bio niko drugi do srpski kralj Milutin, iz roda Nemanjića. Ranije je tu postojala bogomolja, pa je na njenim temeljima podignut hram, kako bi ostalo očuvano sećanje na mesto pomirenja dvojice braće.

Istorijat nekadašnjeg manastira

Tokom 14. veka, srpski kralj Milutin gradi još jednu zadužbinu. Tako bar navode tragovi jednog narodnog predanja. Kasnije članovi dinastije Obrenović doziđuju pripratu. Poznato je i da je manastir bio živopisan i da je funkcionisao. Međutim, njegovo stradanje je zabeleženo nekoliko puta, pa i tokom Velike seobe Srba, kada je gotovo do temelja bio uništen.

Najznačajniju obnovu u novijoj istoriji, manastir posvećen Svetom Jovanu Preteči i Krstitelju u Orašju doživljava krajem 18. veka. U to doba se narod organizovao i obnovio ovu svetinju, koja je funkcionisala kao metoh manastira Kalenić. Zna se i da je početkom 19. veka u ovoj svetinji funkcionisalo prihvatilište za ranjene ustanike.

Nedugo po završetku Prvog srpskog ustanka, ova svetinja biva razorena. Samo dve godine posle toga verni narod je uspeo ponovo da obnovi, tada crkvu posvećenu Svetom Jovanu Preteči i Krstitelju. Postoje podaci da je tada u njoj službovao izvesni sveštenik po imenu Ognjen, koji je tokom propovedi pozivao narod na otpor protiv turske vlasti.

Zanimljivo je da je portret ktitora, srpskog kralja Milutina urađen tek polovinom prošloga veka, kada je crkva i živopisana. Interesantno je da, iako postoji podatak o ktitoru u letopisu crkve, on se u velikoj meri oslanja na narodno predanje, te se ne može sa sigurnošću reći da li je zaista u pitanju zadužbina kralja Milutina ili ne.

Pretpostavka koja se najčešće navodi jeste da je manastir podignut u periodu kada su ovim područjem vladale turske snage i da je tu ranije postojala svetinja, na čijim temeljima je manastir podignut.

(Espreso/Telegraf)