JAKA SIMBOLIKA! Svi znamo da sveštenik na kraju krštenja treba da ošiša pramen kose deteta, a evo i ZAŠTO

Krštenje je Sveta tajna nakon koje čovek zvanično postaje hrišćanin. Isključivo krštena osoba može da obavlja sve ostale svete tajne i obrede koji se tiču crkve.

Ono se u pravoslavlju smatra početkom duhovnog života. Vrši se samo jednom – kao što se fizički rađamo jednom, tako se jednom rađamo i duhovno.

Krštenje simboliše duhovno očišćenje, a vodi poreklo od krštenja Isusa Hrista od strane Jovana Krstitelja. U ranom hrišćanstvu se uvođenje u veru vršilo nad odraslim ljudima, a danas se u velikom broju hrišćanskih crkava, uključujući i Srpsku pravoslavnu crkvu, praktikuje i krštenje dece.

Deca nemaju lični greh, ali se smatra da od trenutka začeća primaju opštu, palu ljudsku prirodu. Drugo ili ponovno krštenje je zabranjeno, ali deca mogu ponovo da se krste ako se ne zna da li su krštena.

Tokom čina krštenja, sveštenik detetu odseca pramen kose koji stavlja u vosak koji se, zajedno sa svećom koja je tom prilikom gorela, čuva u kući.

Paroh hrama Svetog cara Konstantina i carice Jelene na Voždovcu Gligorije Marković kaže za Objektiv.rs da se deca na krštenju šišaju “kako bi bili Božija deca”.

“Sveštenik na kraju krštenja šiša dete, to je znak vlastinštva, da dete pripada Bogu“, kaže naš sagovornik.

Gde se vrši krštenje i šta je potrebno?

Krštenje može da se obavi u hramovima, manastirima i crkvama gde ima krstionica, a može i u domu roditelja, ako je neophodno. Može da se izvrši bilo kog dana, u svako doba dana i noći, ukoliko postoji potreba za tim. Naročito je dobro ako se obavi praznikom, da se dete i roditelji tog dana pričeste. Ipak, zbog organizovanja svečanog ručka, crkva preporučuje da se krštenje obavi u dan kada se mrsi. Ukoliko se krštenje obavlja uz post, obavezna je posna hrana. Smatra se da roditelji čine veliki greh ako tada pripremaju mrsnu hranu.

Za ovaj svečani događaj treba pripremiti krsnicu – platno bele boje, veličine od jednog do jednog i po metra, u koje se dete uvija posle krštenja. Od nje se, potom, detetu sašije košuljica, benkica ili jastučić za spavanje.

Krštenje u slučaju nužde

U mnogočlanim domaćinstvima, deca koja su bolešljiva i za koju se smatralo da neće preživeti bila su krštavana treći dan po rođenju. Po narodnom verovanju, nekršteno dete nije moglo da se sahrani na groblju, već se to činilo najčešće ispod neke rodne voćke.

(Espreso.co.rs/Objektiv.rs)