ZNATE LI KAKO JE NASTALA REKA UVAC? Ove legende kruže o najpoznatijoj destinaciji na zapadu Srbije

Da li ste čuli legendu o Devojačkoj steni?

Na području zapadne Srbije, u neposrednoj blizini planina Zlatibor i Zlatar, nalazi se jedna od najčešće pominjanih destinacija u našoj zemlji. Osim po čuvenim meandrima, kanjon reke Uvac je poznat i kao stanište beloglavih supova.

Čitavo to područje krasi bogata flora i fauna, ali i brojne pećine i izuzetne prirodne lepote, po kojima je taj deo zemlje naročito poznat.

Glavna pritoka reke Lim

U poslednjih nekoliko kilometara svog toka, reka Uvac se smatra prirodnom granicom između teritorije naše zemlje i Bosne i Hercegovine.

A u nešto daljoj prošlosti, reka Uvac se smatrala granicom između teritorije Srbije i Osmanskog carstva. Šume oko Uvca i u široj okolini su bile poznate kao skloništa srpskih hajduka.

Mnogi srpski srednjevekovni manastiri su građeni na ovom području, baš zbog karakteristika terena. Osim manastira Uvac, tu je i manastir Dubrava, ali i ostaci mnogih drugih koji su ranije postojali.

Na reci Uvac su izgrađene i dve hidroelektrane i to Kokin brod i Uvac. A tu su i tri veštačka akumulaciona jezera i to Zlatarsko, Uvačko ili Sjeničko i Radoinjsko.

Legenda o Devojačkoj steni

Osim čuvenog vidikovca Molitva, sa koga se pruža neverovatan pogled na meandre reke Uvac, mnogi posetioci rado zastanu da čuju lokalne legende.

Jedna od njih je vezana i za nastanak same reke, odnosno tolikog broja meandara. Po njoj je za njihov nastanak zaslužan niko drugi nego Sveti Đorđe, odnosno njegova hrabrost. Naime, to narodno predanje veli da je upravo na Pešterskoj visoravni on ubio aždaju, koja je zamahnula svojim velikim repom i uspela tako da rascepi planine, ali i uništi šume. U prilog toj narodnoj legendi se pominje i izvor vode poznat kao Zmajevac, kao i tok reke Uvac i njeni brojni meandri.

Druga legenda koja se često pominje, kada je područje Uvca u pitanju, se odnosi na Devojačku stenu. Ljubitelji klisure Uvac su 28. avgusta 2008. godine na tom mestu postavili spomen ploču, na kojoj je navedeno:

- Neka ova spomen ploča bude svedok tog vremena.

Uvenuli rano cvete u podnožju ovih stena.

Nek s visine suri orao, simbol moći i slobode,

bude straža tvojoj duši, što k nebeskom carstvu ode,

a klisura reke Uvca nek večito čuva tajnu

zbog čega si tako mlada pošla k smrtnom zagrljaju.

Narodno predanje veli da se u davna vremena sa tog mesta jedna devojka bacila u ambis, zbog ljubavi koju nisu odobravali njeni roditelji. Da li je to istina ili ne, čini se da nikada nećemo saznati, ali će spomen ploča ostati da svedoči o ovoj narodnoj legendi.

Bonus video:

(Espreso.co.rs/Telegraf.rs)