VELIKA TAJNA ZAVIČAJA DARIJE KISIĆ TEPAVČEVIĆ: Malo selo, ima 300 ljudi, a izrodilo je 4 velike osobe!

Darija Kisić-Tepavčević rođena je u Sarajevu 1975. godine. Darija je sve do početka rata živela u naselju Grbavica i pohađala sarajevsku Treću gimnaziju.

U prvim danima rata, kada je imala nepunih 17 godina, sa roditeljima i bratom izbegla je u Bileću. Tamo je završila gimnaziju, a oni koji je znaju iz gimnazijskih dana kažu da je bila najbolji đak i najlepša gimnazijalka.

Inače, uspešna doktorka je hercegovačke gore list, jer joj je otac poreklom iz sela Baljci kod Bileće.

Baljci su naseljeno mesto u opštini Bileća, u Republici Srpskoj.

Prema popisu stanovništva iz 1991. u naselju je živjelo 417 stanovnika.

Na popisu stanovništva 2013. godine, prema podacima Agencije za statistiku Bosne i Hercegovine popisano je 300 stanovnika.

Pored Darije Kisić ovo selo dalo je još tri znamenite ličnosti, a to su:

Kosta Grubačić pedagog i politički radnik.

Diplomirao je 1937. filozofsko-pedagošku grupu predmeta na Univerzitetu u Beogradu, a doktorirao 1938. na Karlovom univerizetu u Pragu. Zbog komunističke delatnosti, Apisa i učestvovanju u naprednom pokretu nije mogao dobiti univerzitetsko nameštenje. Godine 1940. otpušten je iz službe u građanskoj školi u Beloj Crkvi i prelazi u ilegalu.

Bio je organizator ustanka u rodnom kraju, radio na kulturno-prosvetnim zadacima AVNOJ-a, postao prvi rektor Narodnog univerziteta, član ZAVNOBIH-a. Po oslobođenju imao je visoke političke i društvene funkcije: Pomoćnik ministra prosvete NR Srbije, načelnik Odeljenja Komiteta za škole i nauku Vlade FNRJ (kasnije Ministarstva za nauku i kulturu FNRJ).

Miloš Bajović, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je 13. aprila 1921. godine u selu Baljcima, kod Bileće.

Pre Drugog svetskog rata je završio Trgovačku školu, ali se zbog nemogućnosti da nađe posao bavio zemljoradnjom.

Učesnik Narodnooslobodilačke borbe je od 1941. godine, a član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ) je od 1942. godine.

Poginuo je kao zamenik političkog komesara Prvog bataljona Desete hercegovačke udarne brigade, 25. aprila 1944. godine u borbi s četnicima u selu Baljcima.

Ukazom predsednika Federativne Narodne Republike Jugoslavije Josipa Broza Tita, 24. jula 1953. godine, proglašen je za narodnog heroja.

Svetozar Vujović bio je jugoslovenski fudbalski reprezentativac i trener. Čitavu fudbalsku karijeru proveo je u FK Sarajevo i treći je fudbaler tog kluba sa najviše utakmica, ukupno 299 zvaničnih. Nakon završetka karijere bio je trener Sarajeva u periodu od 1973—1975. godine, a nakon toga klubski direktor Sarajeva sve do smrti 1993. godine.

Vujović je započeo fudbalsku karijeru u FK Radnik Hadžići 1957. godine, a od 1959. godine igrao je za Sarajevo. Miroslav Brozović, tadašnji trener Sarajeva postavio je Vujovića na poziciju odbrambenog igrača.

Za Sarajevo odigrao je ukupno 444 utakmica, 299 zvaničnih, od čega 254 u ligi, a postigao je ukupno osam golova. Sa 299 odigranih utakmica, Vujović je treći fudbaler sa najviše utakmica u istoriji fudbalskog kluba Sarajevo. U prvoj sezoni sa svojim timom 1966/1967 osvojio je Prvenstvo Jugoslavije.

Igrao je na osam utakmica za fudbalsku reprezentaciju Jugoslavije. Debitovao je na utakmici protiv fudbalske reprezentacije Rumunije u Bukureštu, 27. septembra 1963. godine, a poslednju utakmicu za reprezentaciju odigrao je u Osaki, 22. oktobra 1964. godine protiv, takođe protiv selekcije Rumunije.

Pošto je imao strah od letenja avionom, prestao je da igra 1971. godine, a zvanično se oprostio od fudbala u leto 1972. godine, zajedno sa Boškom Antićem, na meču Sarajeva protiv Sporting Lisabona.

Vujović je bio trener Sarajeva u periodu od 1973—1975. godine, a nakon toga je imenovan za direktora kluba. U ulozi direktora, a kasnije predsednika, Vujović je proveo dvadeset godina u FK Sarajevo i zaslužan je za uspehe i stabilnost kluba.

Nakon Vujovićeve smrti 1993. godine, FK Sarajevo je svečani salon u klupskim prostorijama nazvao Svetozar Vujović.

Bonus video:

(Espreso.co.rs)