SRBIN KATOLIK SE ODRIČE SRPSTVA I NAZIVA SEBE BOSANCEM ILI DALMATINCEM! Rus Giljferding izneo NEVEROVATNU TEORIJU!

Ruski filolog, etnograf, diplomata, konzul u Bosanskom pašaluku, Aleksandar Giljferding, u svojoj studiji „Zapadni Sloveni“ 1858. godine o austroslavističkoj reformi srpskog pravopisa piše da je Vuk Karadžić kao saradnik austroslavističke jugoslovenske reforme srpskog jezika i pravopisa „sastavio novu srpsku azbuku koja se sasvim odvaja od Kirilovog predanja zadržavši samo spoljašnju formu ruskih slova, ali usvojivši sasvim latinski pravopisni sistem.

Vuk razvaljuje predanje koje Slovene veže sa delom Svetog Ćirila, a da ih azbuka koju je on uzeo, upravo vodi primanju latiničnog pisma, koje kod Slovena važi kao simbol rimokatolicizma.“

Aleksadar Fjodorivič Giljferding u svojoj knjizi “Putovanje po Hercegovini, Bosni i Staroj Srbiji“ piše: “Srbin rimokatolik odriče sve srpsko, pošto je pravoslavno i ne zna za srpsku otadžbinu i srpsku prošlost. Kod njega postoji samo uža provincijalna domovina; on sebe naziva Bosancem, Hercegovcem, Dalmatincem, Slovencem, prema oblasti gde se rodio.

On svoj jezik ne naziva srpskim, nego bosanskim, dalmatinskim, slovenskim itd. Ako on želi uopštiti pojam o tom jeziku, naziva ga naškim jezikom. On pita na primer strance: “Umijete li vi naški.” No koji je to “naški jezik” on ne ume da kaže. On zato ne zna da taj jezik nazove svojim pravim imenom, jer on sam nema opštu otadžbinu, opšte narodno ime, van svoje uže oblasti, u njega je samo jedna otadžbina: Rimokatolička crkva.”

Aleksandar Giljferding (Aleksanderь Gilьferdingъ) Varšava 1831. godine 2/14. jul.— Kargopolj, Olonecka gubernija, 20. jun/2. jul 1872).

Prema jednom životopisu, njegova porodica se doselila iz Nemačke i njegov otac je prešao u pravoslavlje, a prema drugoj verziji otac mu je bio holandski protestant, a majka katolkinja. Moskovski univerzitet završio je 1852. kao učenik Viktora Ivanoviča Grigoroviča i slaviste Josifa Maksimoviča Bođanskog. Bio je pristalica slavenofila, naročito Alekseja Homjakova. U Petrogradu je osnovao centar okupljanja svih opšteslavenskih organizacija. Od 1868. do 1872. bio je predsjednik petrogradske sekcije Slavjanofilskog blagotvornog komiteta, u kojoj se obrazoao i Fjodor Mihajlovič Dostojevski.

Napisao je Opšteslovensku azbuku, nastojeći da staru ćirilicu proširi i da je koriste svi Sloveni. Bio je zagovornik ideja o jednom slovenskom jeziku i jednoj azbuci. Objavio je rad O srodnosti slovenskog jezika i sanskrita 1853. godine i potom magistarski rad Odnos slovenskog jezika sa srodnim jezicima. Godine 1854. objavio je Pisma o istoriji Srba i Bugara. Potom je objavio Istoriju baltičkih Slovena. Godine 1856. postao je dopisni član Ruske akademije nauka i dobio službu ruskog konzula u Bosanskom pašaluku. Posjećivao je manastire na Kosovu i Metohiji. Posle povratka sa Balkana objavio je putopis Putovanje po Hercegovini, Bosni i Staroj Srbiji (1859). Potom je objavio 1860. studiju Slovenski narodi u Austriji i Turskoj. Godine 1862. objavljuje djelo o Svetim Ćirilu i Metodiju. Objavio je i studiju o formiranju hrvatske nacije „Istorijsko pravo hrvatskog naroda“. Godine 1865. je napisao rad Seoska opština, o seoskoj zadruzi koju Rusija treba da sačuva, a da ne slijedi Srbiju koja je razgradila zadrugu.

Bio je protivnik austroslavističke reforme srpskog jezika i pisma, koja je u Srba propagirana i poznata kao Karadžićeva, koji je bio samo srpski saradnik austroslavističke jugoslovenske reforme u programu evroslavističkih religioznih i političkih integracija. Karadžića je smatrao saradnikom unijatske misije na Balkanu i u Rusiji. Pisao je protiv Kradžićevog prevoda Novog zaveta kao protestantskog programa profanisanja Svetog pisma. Kao i konzul Konstantin Lontjev, Giljferding je nacionalni preporod Južnih Slovena jasno prepoznao kao politiku protiv pravoslavnog predanja i jedinstva Slovena, kao „patriotski pseudonim za program revolucionarnog rušilaštva i razvrata“.

Upozoravao je da hrvatski ilirski jugoslovenski pokret, koji je predvodio Nemac Ludvig Gaus (posrbljeno Ljudevit Gaj), predstavlja austrougarski politički projekat da Srbe prisajedini Hrvatima kao hibridnoj rimokatoličkoj političkoj naciji, a odvoji od pravoslavnih Slovena.

Bonus video:

(Espreso.co.rs / Ognjenvojvodic.info)