ZVALI SU GA CRVENI PATRIJARH I OPTUŽIVALI ZA BLISKOST SA TITOM: On je IZGRADIO svetinju kojoj se SADA svi DIVE

Na današnji dan umro je bivši poglavar Srpske pravoslavne crkve patrijarh German. Kao Hranislav Đorić zamonašio se 1951. u manastiru Studenica, a za crkvenog poglavara je izabran 1958, posle smrti patrijarha Vikentija. Nakon što se razboleo na njegovo mesto je 2. decembra 1990. izabran patrijarh Pavle.

Rođen je 19. avgusta 1899. u Jošaničkoj Banji od oca Mihaila, učitelja (koji je kasnije rukopoložen u čin đakona i prezvitera) i majke Cvete. Osnovnu školu je učio u Velikoj Drenovi i Kruševcu, a devetorazrednu bogosloviju, u Beogradu i Sremskim Karlovcima 1921. Izvesno vreme je studirao prava u Parizu, a potom je završio Pravoslavni bogoslovski fakultet u Beogradu (1942. godine).

U čin đakona rukopoložio ga je episkop žički Jefrem i postavio ga za pisara Duhovnog suda u Čačku. Predavao je veronauku u čačanskoj gimnaziji. Iz zdravstevnih razloga napustio je crkveno-administrativnu službu i pošto je rukopoložen u čin prezvitera, 1927, postavljen je za paroha u Miokovcima. Na ovoj parohiji je ostao do 1931. godine, a tada je premešten u Vrnjačku Banju. Posle izbora patrijarha Gavrila 1938, postavljen je za referenta Svetog arhijerejskog sinoda. Na toj dužnosti ga je zatekao izbor za vikarnog episkopa moravičkog. Kao udovog sveštenika, zamonašio ga je u manastiru Studenici episkop šumadijski Valerijan davši mu ime German.

Čin arhijerejske hirotonije izvršio je, 15. jula 1951. godine, patrijarh srpski Vikentije uz učešće episkopa šumadijskog Valerijana, sremskog Nikanora i banjalučkog Vasilija.

Novoizabrani episkop German je, u isto vreme, primio i dužnost glavnog sekretara Svetog arhijerejskog sinoda, koju je vršio sve do izbora za episkopa žičkog 1956. U isto vreme, uređivao je „Glasnik“, službeni list Srpske pravoslavne crkve.

Na zasedanju Svetog arhijerejskog sinoda 1952. godine izabran je za episkopa budimskog. Posle smrti episkopa žičkog Nikolaja, 1956, episkop German izabran je za episkopa žičkog.

Na patrijaraškom tronu nasledio je patrijarha Vikentija, 13. septembra 1958.

Bio je 32 godine patrijarh Srpske pravoslavne crkve, od 1958. do 1990.

Dok je bio na čelu SPC iako u teškim okolnostima uspeo je mnogo toga da spasi i sačuva. Za vreme njegovo manastir Žiča, koga su Nemci bili gotovo potpuno razorili za vreme rata, obnovljen je u potpunosti. Uspeo je da izdejstvuje obnovu (vraćanje u oblik kakav je imala u 12. veku, kada je podignuta) Studenice, Lazarice (kruševačke crkve iz srednjeg veka) i mnogih drugih. Svi važniji hramovi SPC u tadašnjoj Jugoslaviji stavljeni su pod zaštitu republičkih i pokrajinskih Zavoda za zaštitu spomenika kulture. U Beogradu je 80-ih dozidana priprata na maloj crkvi Svetog Save na Vračaru. Potpuno oslikan Hram Svetog arhanđela Gavrila kod „Partizanovog stadiona“. Milić od Mačve je po njegovom blagoslovu oslikao voždovačku Crkvu Svetog cara Konstantina i carice Jelene čije freske predstavljaju remek-delo slikarstva. U njegovo vreme je došlo do raskola Srpske pravoslavne crkve u Americi, koji je u međuvremenu izglađen, i do raskola u Makedoniji koji još uvek traje.

Jedna od njegovih najvećih zasluga je taj što je uspeo da se izbori da se nastavi izgradnja Hrama Svetog Save u Beogradu — posle višedecenijske borbe gradnja je odobrena 1984. Zabeleženo je da je 88 puta patrijarh German podnosio molbu i vodio razgovore sa raznim instancama vlasti, dok se nije izborio za nastavak gradnje, posle 26 godina svoje službe. Izgradnja Hrama je ponovo počela 12. maja 1985. i tom prilikom je odslužena arhijerejska liturgija i postavljena povelja.

Veoma se trudio na otvaranju bogoslovije i u izdavanju crkvenih listova za versko prosvećivanje svoga naroda. Obnovio je rad pravoslavne bogoslovije u manastiru Krki.

Kada je 1989. godine slomio kuk bio je to početak bolesti koja je trajala do kraja njegovog života. Za čuvara trona srpskih patrijarha imenovan je 30. juna iste godine, Mitropolit Zagrebačko-ljubljanski Jovan koji je zamenjivao obolelog patrijarha. Patrijarh German penzionisan je odlukom Sabora Srpske pravloslavne crkve 30. novembra 1990. godine, zbog dugotrajne teške bolesti koja je potvrđena stručnim nalazom Konzilijuma lekara Vojnomedicinske akademije, da bi nakon toga arhijereji doneli odluku da biraju novog patrijarha. Sledećeg dana 1. decembra, još za života Patrijarha Germana izabran je novi Patrijarh dotašnji episkop raško-prizrenski Pavle. Preminuo je 28. avgusta 1991. i sahranjen je unutar Crkve Svetog Marka u Beogradu. Tim događajem postaje jedan od dugovečnijih srpski patrijarha u istoriji Srpske pravoslavne crkve, koji je 32 godine obavljao dužnost vrhovnog poglavara Srpske pravoslavne crkve.

Zbog navodne bliskosti sa komunističkim režimom, neki su ga zvali crveni patrijarh. Tokom vladavine patrijarha Germana promenjena je procedura izbora patrijarha i uveden je takozvani apostolski princip, po kome episkopi na saboru biraju trojicu kandidata, a zatim se žrebom (izvlačenjem) odlučuje koji će od njih biti novi patrijarh.

BONUS VIDEO:

OGROMNI RED ISPRED CRKVE SVETOG MARKA POVODOM VELIKE GOSPOJINE! I staro i mlado (KURIR TV)

(Espreso.co.rs)