SRBI I MUSLIMANI ZAJEDNO SU OSLOBODILI SREBRENICU! O ovom PODVIGU najjačeg TAJNOG AGENTA i srpskog vojvode se ĆUTI

Srebrenica je ovih dana ponovo aktuelna, kao i svake godišnjice kada se obeležava dan stravičnog zločina u tom mestu, ipak ovo nije priča o Ratku Mladiću, Naseru Oriću, Majkama Srebrenice...

Naš portal vam donosi priču iz daleke 1914. godine kada su četnici majora Vojislava Tankosića, zajedno Srbi i muslimani oslobodili Srebrenicu od Austrougara.

Da, verovali ili ne u jednoj od akcija četnika Tankosića 1914. godine oslobođena je i Srebrenica, a protiv Austrougara jurišali su zajedno, pušku do puške, nož do noža muslimani i Srbi.

Predvodili su ih Smajo Ferović, čuveni agent Mustafa Golubić...ali i Boško Arežina, Đuro Šarac, Dušan Dučić i mnogi drugi.

Herojskom borbom oslobodili su ovo mesto i dokazali da ova dva naroda mogu zajedno.

Ovo nije prva akcija u kojoj su bili zajedno čuveni agent i čovek sa sto imena Mustafa Golubić i major Voja Tankosić. Njih dvojica bili su bliski prijatelji.

O Mustafi Golubiću se sve zna, a vojvoda Tankosić živeo je svega 35 godina, bio je učesnik najvažnijih istorijskih događaja u Srbiji, od Majskog prevrata do Sarajevskog atentata.

Skoro čitavog života je bio član tajnih i zavereničkih organizacija. Voleo je ratove, a neke je i sam otpočinjao.

Rođen je u selu Ruklada, kraj Uba, a po završetku osnovne škole preselio se sa porodicom za Beograd. Njegov otac Pavle, koji je bio dosta stariji od majke Milje, bavio se kazandžijskim zanatom.

Posle Druge beogradske gimnazije, Vojislav je upisao Vojnu akademiju, koju je završio 1901. godine kao jedan od najboljih studenata. Nakon toga je kao vodnik bio raspoređen u Šesti pešadijski puk Kralj Karol, a sa 15. klasom završio je i Višu školu Vojne akademije.

Krajem 1903. počeo je da se bliže interesuje za prilike u tadašnjoj Južnoj Srbiji, kao i u tadašnjoj Staroj Srbiji, odnosno na Kosovu i Metohiji i Raškoj. To su bile godine strahovitih pogroma nad srpskim stanovništvom i apsolutne anarhije u tim krajevima. Srpsko stanovništvo se tada masovno iseljavalo u Kraljevinu Srbiju. To vreme je i u publicistici zabeleženo kao jauk Srpstva sa juga. Kao odgovor, formirano je nekoliko gerilskih jedinica, u narodu poznatih kao četničke jedinice. Međutim, sve do 1903. godine i dolaska dinastije Karađorđević na vlast u Srbiji gerilska borba srpskog naroda bila je ilegalna i srpske vlasti su je sporadično podržavale jer nisu želele da pogoršaju odnose sa velikim silama.

Prilikom povlačenja srpske vojske 1915. Tankosić je bio teško ranjen negde između Svilajnca i Despotovca, gde je sa svojim četničkim odredom držao odstupnicu. On je iz tog mesta gde je bio ranjen doveden u bolnicu u Trsteniku. Sve to se dogodilo zbog toga što je njegova organizacija Crna ruka baš u tom mestu imala veoma jako uporište.

Tankosić je od posledica ranjavanja vrlo brzo umro, a nakon ulaska Austrijanaca u Trstenik, odmah su tražili da se otkopa grob, kako bi se uverili da je stvarno mrtav. Telo je otkopano i slikali su ga kako bi njihove novine u Austriji, Hrvatskoj, Mađarskoj i Bugarskoj objavile da strašni Voja Tankosić više nije živ.

Uz sliku groba i leša, objavljen je i tekst u kome su, osim obaveštenja kako je došao kraj Voji Tankosiću, pominjani prestolonaslednik, utlimatum njihove vlade, kao i detalj o tome da je Tankosića, pogibijom u njihovoj balkanskoj ofanzivi sustigla kazna. Posmrtne ostatke prenela je njegova majka Milja, uz pomoć Udruženja srpskih četnika i sahranila na beogradskom Novom groblju 1922. godine.

Bonus video:

(Espreso.co.rs)