VEKOVIMA SE RADI NA UNIŠTENJU SRBA I SRBIJE: Merama nasilja su želeli da se smanji BIOLOŠKA SNAGA SRPSKOG NARODA!

Polazeći od broja obešenih, streljanih i interniranih stanovnika Srbije, onih koji nisu bili pozvani pod ratnu zastavu, a to znači staraca, žena i dece, tokom rata 1914-1918. godine, proučavaoci su došli do jednoglasnog zaključka, da se merama nasilja htela smanjiti biološka snaga srpskog naroda i da je to bio „jedan od skrivenih ciljeva austrougarske vlade“, glavnog neprijatelja Srbije.

Namera Beča i Budimpešte, kad su se odlučili za rat protiv Srbije, bila je, kako se ističe, da srpsku državu „ne samo vojnički pregaze, politički unize i ekonomski iscrpe, već i da u njoj izazovu duboke socijalne poremećaje, koji će zadugo kočiti i usporavati njen oporavak i razvitak. Otuda je rat bio vođen okrutno ne samo na frontu već i u ophođenju sa stanovništvom…

Od 60 hiljada vešala, koliko je Austrougarska tokom rata podigla u svojoj državi i na okupiranim teritorijama, dobar deo otpada na Srbiju. (Prema izjavi austrougarskog generala Bekića zagrebačkom listu „Agramer Taglat“, za vreme okupacije obešeno je u Srbiji, odlukom vojnih vlasti, 11.000 lica, ali stvarni broj obešenih bez presuda treba da je bio desetostruko veći!).

Vešane su, kad s presudom, a kad bez nje, jednostavnom odlukom vojnih i policijskih vlasti, vrlo često i žene, majke sitne dece. Ponekad su žene izvođene na gubilište samo zato što su, i ne sluteći da vojnici u uniformama austrougarske vojske govore istim jezikom kao i one, protestujući protiv rekvizicija, uputile kakvu psovku tlačiteljima – sve do cara Franc Jozefa. Zbog jedne takve psovke i proklinjanja da „caru presedne to što od srpskog naroda otima“ – po kratkom postupku osuđena je na smrt vešanjem da navedemo samo jedan primer iz Tamnave, Živana Lazić iz sela Zvizdara kod Uba, majka šestoro sitne dece.

Vešanje stanovnika Srbije bilo je obična pojava na svim stranama, kaže Dragiša Lapčević. Zbog toga, zbog „zuluma“, mnogi su se odmetali u hajduke.

„A zulum je već svuda bio“, navodi dalje Lapčević, „dogoreo do nokata. Izuzetak su činili samo Česi, ako bi se gde koji potrevio…“

U samom Beogradu, kad su austrougarske trupe na čelu sa jednim hrvatskim pukom prvi put zaposele grad u decembru 1914. godine, odmah su, već drugog dana, postavljena četiri vešala – od kojih jedna na Terazijama, na prostoru između hotela „Moskve“ i „Balkana“, na kojima je okončao život osamnaestogodišnji dobrovoljac Mihailo Radovanović, rodom iz Rače Kragujevačke.

BONUS VIDEO:

E TO SU PRAVI VOZOVI I PRUGE! Slove za najbolje na svetu, a pogledajte i zašto! (VIDEO)

(Espreso.co.rs / nacionalist.rs)