SAD JE POZNAT PO SURČINSKOM KLANU: Dve NEVEROVATNE PRIČE koje krije samo ime SURČIN, a nema veze sa kriminalcima!

Imena beogradskih opština inspirisana su poznatim ličnostima, raznim predelima, čak i kafanama. A naziv najmlađe opštine Surčin, omeđene Savom i autoputom, povezan je s dve zanimljive priče.

Postoje dve verzije o nastanku imena ove opštine, ističe licencirani turistički vodič Ljubiša Đorđev. Prva je da potiče od latinske složenice (koja u prevodu znači „skloniti se“) i verovatno se odnosi na beg od neprijatelja ili čestih poplava. Druga je u vezi sa dubokim šancem, koji je prokopan u vreme vladavine Turaka, kao razdelnica s Austrougarskom.

- Prvi put ime Surčin zabeleženo je 1404. u kraljevskoj povelji, kada je kao posed poklonjen feudalnoj porodici Marović. Zatim je početkom 16. veka cela oblast bila u rukama Turaka, sve dok 1717. nije dodeljena zemunskoj plemićkoj porodici Šenborn iz Austrije - kaže Đorđev i dodaje da je Surčin dugo bio sastavni deo Zemuna.

Prema njegovim rečima, selo u okviru Zemuna je postepeno raslo, sve dok se 2004. nije odvojilo kao zasebna opština. Iako najmlađa opština, u Surčinu prema popisu iz 2011. živi 43.819 stanovnika, a prostire se na 28.485 hektara.

Kao i svaka beogradska opština, i Surčin ima svoju zastavu, grb i slavu - Malu gospojinu, koja se obeležava 21. septembra.

Opštinu čine sedam mesta - Surčin, Dobanovci, Jakovo, Boljevci, Progar, Bečmen, Petrovčić, za koja se vezuju i interesantne priče o njihovom nastanku.

Surčin je poznat i po Bojčinskoj šumi, koja je pod zaštitom države. Ona se prostire na 629,51 hektaru, između Save i kanala Jačine, a predstavlja poznatu beogradsku oazu, koja se često koristi za mnogobrojne manifestacije.

U šumi je evidentirano 108 vrsta ptica, zatim 185 biljnih vrsta, od kojih 15 njih imaju status zaštićenih i strogo zaštićenih vrsta. Takođe, tu je i 10 vrsta vodozemaca i gmizavaca, od kojih je osam njih zaštićeno zakonom.

„Biće nam bolje“

Prema predanju, prvobitno naselje Boljevci nalazilo se uz Savu koja se često izlivala iz korita.

- Tadašnji žitelji rešili su da se pomere malo zapadnije, kako bi se zaštitili od poplava. Starosedeoci još pamte kako se nekada govorili: „Idemo tamo, biće nam bolje i bolje“. Veruje se da je tako i nastalo ime Boljevci.

Atrakcija ovog naselja je svakako tradicionalna „Strašilijada“ ili „Strašna strašilijada“, manifestacija posvećena strašilima koja se održava svake godine na Veliku Gospojinu. Prva Strašilijada je održana 2001. godine.

U ovom naselju postoji i šuma (takozvana zidina) u kojoj su pronađeni ostaci zidina iz Rimskog perioda.

„Idemo do Jakova“

Naselje Jakovo, koje se nalazi na 25 kilometara od centra Beograda, po predanju je dobilo ime po jednom stočaru - Jakovu.

Stanovnici ovog mesta rado pričaju, navodi Đorđev, kako je na obližnjem brdu živeo izvesni Jakov, te da u to vreme nije postojao zaštitni nasip, pa je Sava često plavila naselje. Tokom leta, kada bi se reka povlačila, stočara su često obilazili čobani iz okolnih sela. Veruje se da je ime naselje nastalo postepeno, od usputnih rečenica: „Idemo do Jakova“.

- Jakovo se u spisima spominje početkom 15. veka, odnosno 1404. u mađarskom spisu. Postanak naselja povezuje se sa obližnjim manastirom Fenek, a najraniji pisani pomen o manastiru datira iz 1563. Jakovo se kao naselje pominje i u tursko doba. Posle povlačenja Turaka 1718, ulazi u sastav zemunskog vlastelinstva, a nakon sklapanja mira s Turskom, Jakovo je priključeno Vojnoj granici - objašnjava Đorđev.

Bonus video:

(Espreso.co.rs/Alo.rs)