OVO NISTE ZNALI SIGURNO: Ova srpska opština ima biblioteku od 1898. godine!

Zvanična istorija kaže da je biblioteka u Dimitrovgradu (Caribrodu) osnovana davne 1898. godine na inicijativu glumačkog društva. Neki podaci govore da je čitalište u tadašnjem Caribrodu postojalo i ranije. Razvijena svest o značaju kulture manifestovala se i ranom pojavom štampe, neposredno posle oslobođenja ovih krajeva od Turaka. U periodu od 1889. godine i pojave časopisa „Domašen učitel“ u Caribrodu su izlazili još i nedeljnik „Caribrod“ (1901), nedeljnik „Nišava“ (1909) i časopis za humor i satiru „Klopotar“ (1919). Posle Prvog svetskog rata, Nejiskim mirovnim dogovorom od 1919. godine, Caribrod sa okolinom pripao je Državi Srba, Hrvata i Slovenaca. Ovakvi istorijski uslovi veoma snažno utiču na sve sfere života, pa i na kulturu. Te društveno–političke promene dovele su i do toga da 1919. godine Caribrođani preseljavaju čitalište sa bibliotekom u selo Dragoman, da bi posle 6. novembra 1920., kada Caribrod zvanično postaje grad u državi Srba, Hrvata i Slovenaca, ceo knjiški fond čitališta bio prenešen u Sofiju, gde se stvara Caribrodsko izbegličko čitalište (Caribrodsko bežansko čitalište). Zvanična istorija kaže da je Biblioteka u Dimitrovgradu (Caribrodu) osnovana davne 1898. godine na inicijativu glumačkog društva. Neki podaci govore da je čitalište u tadašnjem Caribrodu postojalo i ranije.

U periodu između dva svetska rata u gradu je postojala čitaonica pri Jugoslovenskom omladinskom klubu. Kulturni život u Caribrodu tih godina bio je vezan za rad različitih kulturno-umetničkih društava i drugih udruženja, kao što su Sokolsko društvo i Kolo srpskih sestara. Tokom Drugog svetskog rata dolazi do osnivanja novog čitališta u gradu, kao i nekoliko seoskih čitališta. Novembra 1941. godine osnovano je Caribrodsko narodno čitalište „Otec Paisij“ da bi godinu dana kasnije došlo do spajanja ovog čitališta sa Caribrodskim izbegličkim čitalištem iz Sofije. U periodu posle Drugog svetskog rata, Biblioteka je dugi niz godina radila kao deo Centra za kulturu, da bi se 1996. godine konačno osamostalila. Nova, Narodna biblioteka Dimitrovgrad smeštena je u zgradi osnovne škole u delu grada poznatijem kao Kamik. Odlukom Skupštine opštine Dimitrovgrad biblioteka dobija naziv Narodna biblioteka „Detko Petrov“. Kao samostalna ustanova Biblioteka širi svoja interesovanja, te osnovnoj bibliotečkoj delatnosti dodaje druge aktivnosti. Pri Biblioteci radi Zavičajna muzejska zbirka, a godine 1996. rađa se izdavačka delatnost. Izdavaštvo se zasniva na naslovima, uglavnom zavičajnih autora, koji stvaraju kako na srpskom, tako i na bugarskom jeziku. Cilj Biblioteke je da, osmišljavajući nove usluge, privlači korisnike svih uzrasta knjizi i čitanju. U tome joj pomaže izuzetna saradnja sa svim drugim kulturnim i obrazovnim ustanovama, nevladinim organizacijama i grupama građana, kako u samom Dimitrovgradu, tako i šire. Od 2000. godine pri Biblioteci postoji i Pesnička radionica, čiji su polaznici najmlađi članovi Biblioteke, talentovana deca koja vole da pišu, crtaju, recituju i glume. Biblioteka „Detko Petrov“ je organizator brojnih književnih programa, susreta zavičajnih autora, naučnih skupova. Ona posebno radi na uspostavljanju veza sa sličnim ustanovama u Republici Bugarskoj, organizuje programe u cilju negovanja i očuvanja bugarskog jezika i kulture, upoznaje lokalnu zajednicu sa tokovima u savremenoj bugarskoj književnosti, igra ulogu mosta u povezivanju srpske i bugarske kulture.

Bonus video:

Aleksandar Šapić, intervju

(Espreso.co.rs)