U SUBOTU 1 VRSTU POSLA NIKAKO NE SMETE DA RADITE: Verovanje za SUTRAŠNJI PRAZNIK nosi STROGU PORUKU

Srpska Pravoslavna crkva i njeni vernici sutra, 1. aprila po gregorijanskom, a 19. marta po crkvenom kalenadru proslavlja Svete mučenike Hrisanta, Dariju i druge, Svetog mučenika Panharija i Prepodobnog Simeona Dajbabskog.

Sveti mučenici Hrisant, Darija i drugi

Ovaj Hrisant bio je jedinac sin nekoga velikog boljara Polemija, koji se preselio iz Aleksandrije u Rim. Kao sin bogatih roditelja Hrisant izuči sve svetske škole imajući najučenije ljude za učitelje.

No svetska mudrost zbuni ga i ostavi u neizvesnosti, šta je istina. I on tugovaše zbog toga. No Bog koji o svima i svemu promišlja ublaži tugu njegovu: do ruku mladoga Hrisanta dođe napisano Jevanđelje i dela apostolska. Pročitavši to Hrisant bi obasjan istinom.

No on željaše učitelja, i nađe ga u licu nekoga Karpofora, sveštenika, koji ga i nastavi i krsti. No to se ne dopadne ocu njegovom, koji sve pokuša da bi ga odvratio od vere Hristove. Ne uspevši ništa, zli otac ga najpre htede razvratiti zatvarajući ga sama sa bestidnim devojkama. No Hrisant pobedi samoga sebe i u tome, i održa se u čistoti. Tada ga otac primora da se oženi neznabožačkom devojkom Darijom. No Hrisant savetova Dariju da i ona primi veru Hristovu i da žive kao brat i sestra, premda prividno u braku. Kada mu umre otac, Hrisant poče slobodno ispovedati Hrista i živeti po hrišćanski, i on i sav dom njegov.

U vreme cara Numerijana biše i on i Darija strašno mučeni zbog vere. No i sam mučitelj Klavdije, videći strpljenje ovih česnih mučenika i čudesa koja se projaviše pri njihovom mučenju, primi veru Hristovu sa celim domom svojim. Zato i Klavdije bi utopljen u vodu, oba sina mu posečena, a žena mu na gubilištu, očitavši molitvu, izdahnu. Darija toliko bi istrajna u mukama, da neznabošci vikahu: Darija je boginja! Najzad bi naređeno te Hrisanta i Dariju zasuše kamenjem u jednom dubokom rovu.

Na tom mestu docnije podiže se crkva. Blizu toga rova bi neka pećina, u koju se jednom sabraše neki hrišćani na molitvu i pričešće u spomen svetog mučenika Hrisanta i Darije. Saznavši za ovo, neznabošci navališe te zatvoriše ovu pećinu, i tako smrću oteraše te hrišćane iz ovoga sveta u bolji svet, gde Hristos Gospod caruje u večnosti. Ovi slavni mučenici, Hrisant i Darija, i ostali s njima, među kojima Diodor sveštenik i Marijan, đakon, postradaše za Hrista u Rimu 283. i 284. godine.

Sveti mučenik Panharije

Rodom iz Vilapate u Germaniji. Bio visoki činovnik na dvoru cara Dioklecijana i Maksimijana. Najpre se odrekao Hrista, no usavetovan majkom i sestrom, on se povrati veri Hristovoj i za nju pogine 302. godine.

Prepodobni Simon Dajbabski

Sveti Simeon je rođen 1854. godine na Cetinju, u donjokrajskom bratstvu Popovića kao mali Savo. Osnovno školovanje završio je na Cetinju. Kasnije se obrazuje u Kijevskoj Bogosloviji a potom i u tamošnjoj Duhovnoj akademiji, nadahnjujući se životima i podvizima osnivača i prepodobnih otaca Kijevske Lavre.

U Kijevu je zamonašen u rukopoložen u čin jeromonaha, a 1888. godine vraća se na Cetinje, gdje mu je određena služba Božjeg služitelja u manastiru Svetog Nikole na Vranjini, a godinu dana kasnije i u manastiru Ostrogu, gdje je bio i predavač u tamošnjoj monaškoj školi, koju je pokrenuo Mitropolit Mitrofan Ban.

Na osnovu čudesnog viđenja, koje mu je Bog otkrio, jeromonah Simeon je inicirao gradnju crkve na mjestu današnjeg manastira Dajbabe krajem 19. vijeka. Ostatak svog života jeromonah Simeon je proveo služeći novootkrivenoj Dajbabskoj Svetinji, a tu ga je, kao dajbabskog jeromonaha, posjetio arhimandrit Justin Popović, veliki srpski teolog, koji j,e takođe, današnjom odlukom Svetog Arhijereskog Sabora SPC, zajednosa Svetim Simeonom, pribrojan Hristovim Svetiteljima.

Sveti Simeon Dajbabski upokojio se u Gospodu 1. aprila (po Gregorijanskom kalendaru) 1941. godine. Njegove prepodobne mošti su otkrivene na 55. godišnjicu od njegovog upokojenja 1996. godine u manastiru Dajbabe, nastojanjem Njegovog Visokopreopsveštenstva Arhiepiskopa Cetinjskog Mitropolita Crnogorsko-primorskog G. Amfilohija, brojnog sveštenstva i vjernog naroda, poklonika Dajbabskog manastira.

Od tada pa do danas, svake godine se na dan starčevog upokojenja održava veliki sabor u manastiru Djababe. Prepodobni Simon Dajbabski je kanonizovan 29. aprila 2010. godine, na popodnevnom zasedanju Svetog Arhijerejskog Sabora Srpske Pravoslavne Crkve.

Prema običajima, na ovaj dan trebalo bi izbegavati kućne poslove, kao što je čišćenje kuće, pranje velikog veša.

(Espreso / ikragujevac.com)