CRNA SUDBINA OCA VERE PEŠIĆ: U školi smo učili SVE I SVAŠTA O NJEMU, ove stvari NIMALO NISU LEPE

Od ovog vikenda Tihomira Stanića gledamo u seriji "Vera" u ulozi vojvode Koste Pećanca.

Vera sumnja da joj je on otac, a glumac je svoje potresne scene snimao s koleginicom iz Ateljea 212 Jovanom Stojiljković.

Stanić kaže da je ona tokom snimanja tumačila lik Vere Pešić, sa takvom koncentracijom, snagom, pažnjom i svešću da igra glavnu ulogu, jer retke su takve ženske uloge.

"Ja sam bukvalno osećao neko strašno uzbuđenje posle te projekcije i odmah sam je zvao. Čak sam joj rekao: 'Stomak me je boleo od uzbuđenja i od sreće", izjavio je glumac Tihomir Stanić u Beogradskoj hronici.

Kosta Pećanac, kako piše TV revija, bio je srpski četnički vojvoda tokom balkanskih ratova, Prvog svetskog rata i Drugog svetskog rata. Njega u seriji igra Tihomir Stanić koji je o svom liku rekao: "Učili smo u školama da je Pećanac bio izuzetno negativan lik, i čim sam čuo njegovo ime, nakostrešio sam se. Kasnije smo postepeno saznavali i da je bio pozitivan. Lepo je uvek što umetnost pokušava da u likovima iz istorije pronađe nešto sakriveno, nepoznato, da bismo pripovedali neku novu priču".

Ko je bio Kosta Pećanac

Rođen je kao Konstantin Milovanović 1879. godine u selu kod Dečana. Njegov otac Milovan bio je zaštitnik manastira Visoki Dečani i borio se u Rusko-turskom ratu od 1877. do 1878. godine. Kostini otac i majka su 1883. ubijeni tokom napada Albanaca na manastir, a o njemu se starao ujak koji je živeo u selu Đurakovac kod Peći.

Još kao dečak je radio kao najamni radnik, a u 21. godini dobio je poziv za odsluženje redovnog vojnog roka, koji je služio u inženjerskom korpusu, postajući rezervni oficir. Kasnije je nastavio svoju službu u graničnoj žandarmeriji kod Vranja kao kaplar. Milovanović je otpušten iz nepoznatih razloga i kasnije se pridružio komitama. Tokom službe u komitama dobio je nadimak "Pećanac", koji je izveden iz imena grada u kome je odrastao.

Prvi svetski rat

Pećinac je učestvovao u borbama na strani Srbije tokom balkanskih ratova i Prvog svetskog rata. Zajedno sa vojskom i vladom 1915. godine povukao se na Krf, a zatim se priključio Solunskom frontu. Te godine je dobio više medalja za zasluge u borbi, uključujući tri zlatne medalje za hrabrost, jednu za vojničke vrline i orden Karađorđeve zvezde četvrtog reda.

U međuratnom periodu bio je značajan vođa četničkih veteranskih udruženja, a takođe je bio poznat i po snažnom neprijateljstvu prema KPJ, što ga je učinilo popularnim u konzervativnim krugovima.

Drugi svetski rat

Tokom Drugog svetskog rata, Pećanac je sarađivao sa nemačkom vojnom upravom i njihovom vladom u okupiranoj Srbiji. Pećanac je u dolini reke Toplice obrazovao četu od oko 300 ljudi, koja je izbegla uništenje tokom invazije. U prva tri meseca od kapitulacije, Pećanac je okupio još trupa od srpskih izbeglica iz Makedonije i Kosova i Metohije. Međutim, njegovi četnici su se borili samo protiv albanskih grupa u ovoj oblasti i nisu se borili protiv Nemaca.

Nakon izbijanja ustanka na okupiranoj teritoriji početkom jula 1941. Pećanac je ubrzo napustio borbu protiv sila Osovine i krajem avgusta je sklopio sporazume sa nemačkim okupacionim vlastima i vladom Milana Nedića u cilju saradnje u borbi protiv partizana predvođenih KPJ.

U julu 1942. godine, vođa suparničkog četničkog pokreta Draža Mihailović je uredio da ga Vlada u izbeglištu osudi kao izdajnika. Njegova dalja saradnja sa Nemcima je uništila i ono preostalog ugleda koji je stekao u balkanskim ratovima i Prvom svetskom ratu. Nemci su brzo shvatili da Pećančevi četnici čiji je broj porastao na 8.000, nisu efikasni i pouzdani, pa čak ni Nedićeva vlada nije imala poverenja u njih. Njegovi četnici su potpuno raspušteni do marta 1943.

Smrt

Postoje razni izveštaji o njegovom hvatanju i smrti. Prema jednom od njih, Pećanac, četvorica njegovih vojskovođa i 40 njihovih sledbenika zarobile su snage lojalne Mihailoviću u februaru 1944. godine. Svi su ubijeni u narednim danima, osim Pećanca, koji je ostao u pritvoru kako bi napisao svoje ratne memoare pre nego što je pogubljen 5. maja 1944. Drugi izvori navode da su ga 6. juna 1944. ubili četnici lojalni Mihailoviću.

Podsećamo, već smo pisali o životu Vere Pešić, srpske špijunke, koja je plenila izgledom i inteligencijom.

(Espreso/ TV Revija)