ZAŠTO SU NEKE NOVČANICE ZELENE BOJE? Moralo je BITI TAKO

Male novčanice su nastavile da se štampaju zelenim mastilom jer je, prema američkom Birou za štampanje i graviranje, mastilo bilo u izobilju i izdržljivo, a zelena boja je bila povezana sa stabilnošću.

Godine 1861, kao sredstvo za finansiranje američkog građanskog rata, savezna vlada je počela da izdaje papirni novac po prvi put otkako je Kontinentalni kongres štampao valutu da bi pomogao u plaćanju Revolucionarnog rata (raniji oblik papirnih dolara, nazvanih kontinentalni, proizveden je u tako velikom obimu da su ubrzo izgubile veliki deo svoje vrednosti).

U decenijama koje su prethodile građanskom ratu, privatne, državne banke štampale su papirni novac, što je rezultiralo širokim spektrom apoena i dizajna. Nove novčanice koje je američka vlada distribuirala počevši od 1860-ih postali su poznati kao novčanice jer su njihove zadnje strane bile štampane zelenim mastilom.

Ovo mastilo je bila mera protiv falsifikovanja korišćena za sprečavanje fotografisanja, pošto su kamere tog vremena mogle da snimaju samo crno-bele slike.

Godine 1929. vlada je smanjila veličinu papirnog novca (kako bi smanjila troškove proizvodnje) i uvela standardizovane dizajne za svaki apoen, što je ljudima olakšalo da razlikuju prave novčanice od lažnih.

Male novčanice su nastavile da se štampaju zelenim mastilom jer je, prema američkom Birou za štampanje i graviranje, mastilo bilo u izobilju i izdržljivo, a zelena boja je bila povezana sa stabilnošću.

Danas u Americi postoji oko 1,2 biliona dolara u kovanicama i papirnom novcu. Izrada svake novčanice od 1 dolara košta oko 5 centi i oko 13 centi za izradu novčanice od 100 dolara, najvećeg apoena koji je trenutno u opticaju.

Procenjeni životni vek novčanice od 1 dolara je blizu šest godina, dok novčanica od 100 dolara obično traje 15 godina. Novčanica od 50 dolara ima najkraći prosečan životni vek: 3,7 godina.

Bonus video:

(Espreso/MagazinNovosti)