SRUŠENA KUĆA BRAĆE BARUH, SRAMOTA: Lažna vest je jutros PREPLAVILA DRUŠTVENE MREŽE, otkrili smo PRAVU ISTINU (FOTO)

Beograđane je jutros uzdrmala vest o rušenju kuće Braće Baruh na Dorćolu, koja se pojavila na društvenim mrežama. Sve bi bilo u redu, da vest o rušenju nije stara četiri godine. I da čak ni tad u stvari kuća nije srušena.

Naime, društvenim mrežama počela je da kruži fotografija stare i oronule kuće u Gospodar Jovanovoj ulici broj 47. Uz fotografiju na kojoj se vide i bageri mnogi "poznavaoci" kulture napisali su da je srušena kuća iz XIX veka u kojoj su živela čuvena braća Baruh.

Neki nisu zaobišli ni naprednjake, pa su ljutito prokomentarisali kako se "naprednjačko ludilo" nastavlja.

Drugi su, eto, osetili potrebu da kažu kako je kuća srušena, pozivajući se na istoriju i kulturnu baštinu. Naravno, usledile su negativne reakcije javnosti.

Podsetimo, 2014. godine beogradski mediji objavili su informaciju da je srušena kuća Braće Baruh u Gospodaraj Jevremovoj ulici broj 47. Jutros je ista vest krenula da kruži društvenim mrežama.

Ogorčenost građana i danas je rasla poput testa, zato što je ponovo, kako su naveli, uništena istorija, vrednosti...

Međutim, da se još tad neko prošetao do ove ulice znao bi da kuća braće Baruh nije srušena i da se uopšte ne nalazi na ovom mestu.

A ovi "poštovaoci" braće Baruh, što danas, četiri godine kasnije, bude duhove, mogli su prvo malo da se informišu pre nego što krenu sa obračunima na društvenim mrežama i napadima na one koji su dozovili da se "sruši kuća beogradske porodice Baruh".

Valja napomenuti da kuća o kojoj su mediji pisali 2014.godine, a koja je tema i danas, uopšte nije pripadala porodici braći Baruh, već Živku Hajim Baruhu, trgovačkom agentu iz Ciriha, koji nije bio ni u kakvom srodstvu sa porodicom Baruh iz Beograda.

Isidor, Bora i Josif Baruh živeli su na Dorćolu, a ulica u kojoj su stanovali ponela je njihove ime, kao i osnovna škola sazidana u blizini njihove kuće.

Dakle, kuća u kojoj su stanovala Braća Baruh nalazi se u ulici Braće Baruh na Dorćolu i nije srušena!

Podsetimo, Braća Baruh (Isidor, Bora i Josif) su bili sinovi Buline Jarhi i Elijahua Ilije Baruha, beogradskih Jevreja. Sva trojica su poginula tokom Drugog svetskog rata, kao pripadnici Narodnooslobodilačkog pokreta.

Isidor Isa Baruh (1910–1941) je bio inženjer. Posle završenog Tehničkog fakulteta, zaposlio se u Smederevskoj Palanci i u beogradskoj fabrici „Mikron“, odakle je otpušten zbog revolucionarne delatnosti. Godine 1940. uhapšen je i osuđen na osam meseci zatvora. Po izbijanju ustanka bio je politički rukovodilac u Kosjeriću, a potom politički komesar Crnogorske čete Užičkog partizanskog odreda. Poginuo je 18. avgusta 1941. godine, a za narodnog heroja je proglašen 6. jula 1953. godine.

Bora Baruh (1911—1942) je bio pravnik i slikar. Rođen je u Beogradu 19. novembra 1911. godine. Godine 1934. je diplomirao na Pravnom fakultetu, a potom je studirao slikarstvo u Parizu. Zbog revolucionarne aktivnosti proteran je u Jugoslaviju, gde je često hapšen i zlostavljan, a 1940. godine sproveden je u logor u Bileći. Nakon kapitulacije Kraljevine Jugoslavije zarobljen je i odveden u logor u Smederevu, odakle je pobegao i otišao u Prvi šumadijski, a zatim se priključio Kosmajskom partizanskom odredu. U oslobođenom Užicu bavio se propagandnim radom. Na povratku iz Sandžaka uhvaćen je od strane četnika, kod Nove Varoši, a potom predat Nemcima. Bio je zatvoren u Banjičkom logoru, a kasnije streljan u Jajincima 4. jula 1942. godine. U svetu slikarstva najprepoznatljiviji je bio po pejzažima, mrtvim prirodama i portretima. Izlagao je u Parizu, Londonu, Hagu, Beogradu i Zagrebu, a njegova ulja posthumno su predstavljena ljubiteljima umetnosti širom Jugoslavije i Evrope.

Josip Joži Baruh (1913–1941) je bio profesor. Rođen je u Beogradu 1913. godine. Završio Filozofski fakultet u Beogradu. Prvi put je uhapšen posle studentskih demonstracija, 1934. godine, a do smrti još dvadesetak puta. Godine 1939. zaposlio se kao profesor filozofije u Petrovcu na Mlavi. Od 1941. godine delovao je ilegalno u Bajinoj Bašti, gde je osnovao partizansku četu čiji je bio politički komesar. Umro je u Užicu 8. oktobra 1941. godine, od rana zadobijenih u borbi kod Bajine Bašte.

Braća Baruh, su imali i dve sestre, koje su takođe stradale tokom Drugog svetskog rata. Rašela Šela Baruh-Simić (1914—1941) koja je bila radnica. Ona je streljana u Banjičkom logoru 19. septembra 1941. godine zajedno sa mužem Lazarem Simićem i Berta Bela Baruh (1924—1943), učenica. Ona je takođe je završila u Banjičkom logoru, gde je 13. marta 1943. godine streljana.

BONUS VIDEO:

Espreso intervju, ministar zaštite životne sredine Goran Trivan

(Espreso.co.rs)