UMRO POP KOJI JE TVRDIO DA KORONA NEĆE U CRNU GORU ZBOG MOLEBANA i da posle pričešća iz iste kašičice nema zaraze

Kotorski protojerej-stavrofor Momčilo Krivokapić preminuo je jutros iznenada u 76. godini, saopštila je Mitropolija crnogorsko-primorska (MCP).

Momo Krivokapić rođen je 1. jula 1945. u Herceg Novom. U Beogradu je završio Bogosloviju Svetog Save, a kasnije i Bogoslovski fakultet. Rukopoložen je za đakona 31. avgusta 1969, a za za jereja 7. septembra 1969.

U septembru 2019. godine navršilo se 50 godina svešteničke službe paroha Krivokapića, koji će ostati upamćen po svojim britkim rečima, ljubavi prema Bogu i svom narodu.

Njegovog oca, koji je bio paroh u Bijeloj, sa još nekolicinom sveštenika Miropolije crnogorsko-primorske, proteruju sa parohija, a u svoju eparhiju ih prima tadašnji Episkop zvorničko-tuzlanski Nektarije (Krulj). Otac Momčilo od svoje druge godine detinjstvo provodi odrastajući uz blagorodno stanovništvo okoline Doboja. Od najranijeg detinjstva, učeći se Jevanđelju, znao je da će krenuti očevim stopama.

Sa 14 godina, 1. septembra 1959. godine, odlazi iz roditeljskog doma, kao đak Beogradske bogoslovije. Pred kraj svog srednjoškolskog školovanja, upoznaje svoju buduću suprugu Smiljku Milin, ćerku čuvenog profesora doktora Lazara Milina. Nakon završene srednje bogoslovske škole, upisuje Pravoslavni bogoslovski fakultet u Beogradu. 1967. godine. Na samom početku studija, umire mu otac u svojoj 53. godini, a brigu o njegovom daljem školovanju preuzima blaženopočivši Vladika Sava Šumadijski, koji ga prihvata kao svog sina. U toku studija, 1967. godine, dobija poziv za odsluženje vojnog roka.

Dekan mu izlazi u susret i on u septembru polaže čitavu treću godinu, odlazi u vojsku, a 1969. godine, paralelno sa završetkom vojnog roka, privodi kraju i svoje studije teologije. Dobija stipendiju za nastavak školovanja na Oksfordu. U isto to vreme, dobija poziv od staroga protojereja Bogoboja iz Kotora da dođe i da ga nasledi na njegovoj parohiji. Na čuđenje svojih profesora, mladi Momčilo oseća prizvanje i bez dileme prihvata poziv. Iako je sve drugo što mu se nudilo bilo zvučnije, logičnije i primamljivije, on je duboko bio siguran da je to jedina ispravna odluka. U odluci da prihvati poziv oca Bogoboja, podržao ga je i Sveti Justin Ćelijski, kod koga je otac Momčilo kao student često u manastir Ćelije odlazio.

Tako, umesto da postane doktor psihologije na Oksfordu, otac Momčilo sa svojom suprugom, bira teži put i dolazi u Kotor, da bude nešto mnogo više, da u ovim najtežim vremenima za našu Crkvu, uzme Hristov Krst i bude bude Njegov apostol.

U to vreme, kad se po njegovom svedočenju, ranije sazrevalo, mladi sveštenik Momčilo sa našom Crkvom prolazi golgotu komunizma. Otac Momo na svakom koraku svjedoči da je spreman da i životom brani Reč Svetog Jevanđelja i kao prvi rektor Cetinjske bogoslovije iz perioda obnovljenog rada od 1992. godine. Spremnost da rizikuje, da sve žrtvuje i da uvek na prvo mesto stavi služenje Bogu i narodu, prepoznala je, ne samo njegova pastva, već Boka Kotorska i cela Crna Gora, a i šire, te on postaje jedan od najsjajnijih svetionika naše cele Crkve.

7. septembra, te 1969. godine, na Svetoj liturgiji na kojoj je rukopoložen, novi mladi dvadesetčetvorogodišnji paroh nadahnuto besedi i uliva nadu mnogobrojnim vernicima koji su se tada okupili u kotorskom hramu, što je bez prestanka činio pola veka.

Podsetimo, Momčilo Krivokapić, priveden je prošlog meseca zbog održavanja molebana kojem je prisustvovalo više od 20 ljudi u crkvi Svetog Nikole u Kotoru i pored zabrane javnih okupljanja.

Osim njega, policija je privela i njegovog sina Nemanju koji je takođe svešteno lice.

Krivokapić je, uprkos iziričitoj zabrani javnih okupljanja, ignorišući i upozorenje načelnika Odeljenja bezbednosti u Kotoru, organizovao javno okupljanje i nakon molebana se sproveden kod osnovnog tužioca u Kotoru.

Bio je od onih koji su tvrdili da korona virus neće napasti Crnu Goru zbog molebana koji se tamo održavaju.

Paroh Krivokapić je odbacio upozorenja Instituta za javno zdravlje da se vodi računa o higijeni i ustvrdio da se niko ko dolazi na liturgiju i uzima pričešće iz iste kašičice ne može zaraziti, jer je čin pričesti “čisto djelo”.

Bonus video:

(Espreso.co.rs / Istokrs)