gde će vam duša?
MISA ZA POKOJ USTAŠKIH DUŠA - Od vršenja svešteničke dužnosti do presvlačenja dželata u žrtve
Sveštenik, bilo rimokatolički ili pravoslavni, po svojoj dužnosti mora da odsluži zaupokojnu molitvu za bilo kojeg čoveka koji je umro kršten, makar to bio i najteži zamislivi zločinac - baš kao što lekar mora i zločincu da ukaže medicinsku pomoć. Ali kardinal Vinko Puljić otišao je mnogo koraka dalje od prostog vršenja svešteničke dužnosti i presvukao je najsurovije dželate za koje istorija čovečanstva zna u ruho nevinih žrtava.
Juče (16.5.) je u sarajevskoj rimokatoličkoj katedrali Srca Isusovog uprkos brojnim protestima javnosti održana misa za pokoj duša ustaša i domobrana ubijenih u Blajburgu.
Najpre za čitaoce koji ne znaju šta se to desilo u Blajburgu sledi objašnjenje u najkraćim crtama. 3. maja 1945 ustaše i domobrani uvideli su da su izgubili rat i krenuli su u masovno povlačenje prema Austriji, zajedno sa mnoštvom civila koji su sarađivali sa ustašama 1941-45. Između 25-30 hiljada vojnika i civila prešlo je granicu i ulogorilo se u blizini Blajburga, gde su naišli na britansku vojsku, s kojom su započeli pregovore o predaji 14. maja 1945. Još oko 175 hiljada hrvatskih vojnika i civila nije uspelo da pređe granicu i krili su se u slovenačkim planinama. Britanci su odbili da dopuste hrvatskim izbeglicama da se predaju njima, već su ih vratili natrag u Jugoslaviju. Na jugoslovenskoj granici dočekali su ih 51. vojvođanska partizanska brigada i 14. slovenačka partizanska divizija, koje su ih po kratkom postupku streljale. Sa ustaškim i domobranskim snagama u Blajburgu bilo je i nekoliko hiljada pripadnika takozvane Crnogorske narodne vojske generala Krste Popovića.
Na drugoj liniji, prema Klagenfurtu Britanci su zaustavili oko 4 hiljade srpskih četnika, 12 hiljada slovenačkih domobrana i oko 6 hiljada slovenačkih civila, koji su takođe vraćeni u Jugoslaviju i ubijeni.
Postoji jedna premisa koja uslovno rečeno izjednačava položaj lekara obavezanog hipokritovom zakletvom i hrišćanskog sveštenika, rimokatoličkog kao i pravoslavnog: ni lekar ni sveštenik ne smeju da odbiju da vrše svoju dužnost, ko god im se obratio za pomoć.
Liturgija za pokojnike u rimokatoličkoj crkvi, odnosno parastos u pravoslavnoj crkvi, smatraju se za najveću pomoć duši pokojnog hrišćanina, i nijedan sveštenik ne može i ne sme da odbije da odsluži zaupokojnu misu odnosno pravoslavni parastos za bilo kojeg krštenog čoveka, ako to njegova porodica ili prijatelji zatraže. Hipotetički, kada bi neko zatražio od katoličkog sveštenika da odsluži misu za dušu recimo Adolfa Hitlera, sveštenik to ne bi mogao da odbije.
Međutim, razmotrimo reči kardinala vrhbosanskog Vinka Puljića kojima je najavio misu za žrtve Blajburga:
"Biti prisutan i sudjelovati na ovoj svetoj misi za žrtve Bleiburškog polja ne može se bez posebnih drhtaja srca i osjećaja duše", kazao je Puljić.
"Želimo da nas molitva pročisti od svih gorkih osjećaja i negativnih naboja koji se javljaju pri sjećanju na žrtve. Sabrani smo u molitvi da pokažemo poštovanje i da čuvamo sjećanje", dodao je.
To zvuči daleko drugačije od obavljanja svešteničke dužnosti kao takve. Drhtaji srca, osećaji duše, pročišćenje negativnih naboja koji se javljaju pri sećanju na žrtve? Te iste "žrtve" su ubijale bez milosti nenaoružane starice i starce, slale decu u dečije koncentracione logore, vršile zverstva i genocid.
Pogrešno je što su ubijeni bez suđenja. Ali nevine žrtve svakako nisu. To su kardinalu Puljiću poručili i građani Sarajeva okupljeni na antifašističkom protestu.
Bonus video:
Uz Espreso aplikaciju nijedna druga vam neće trebati. Instalirajte i proverite zašto!
