OVDE SE KOŠARKA PRENOSI SA OCA NA SINA: Ćalci su kidali kako igraju, a kakvi su im bili naslednici? (VIDEO)

3. GORAN I IGOR RAKOČEVIĆ

Tata je igrao od 1969. do 1979. godine u Crvenoj zvezdi, i važio je za jednog od najboljih defanzivaca na ovim prostorima. Sa crveno-belima je osvojio Kup pobednika kupova 1974. godine, jednu titulu i tri domaća Kupa, a stariji ljubitelji pamte njegovu fantastičnu partiju protiv Real Madrida u četvrtfinalu Kupa šampiona kada je postigao 20 poena.

Ovde bismo mogli reći da je sin nadmašio oca, jer je Igor postao legenda ovdašnje košarke. Sa Zvezdom u kojoj je počeo sa 16 godina da igra u senirskom timu ima jednu titulu i sa ekipom Budućnosti još jednu. Proveo je jednu sezonu u Minesoti, a onda se vratio među crveno-bele. Potom slede godine uspeha u Španiji, gde je sa Taukeramikom uzeo triplu krunu, a igrao je još u Realu i Pamesi. Odigrao je i sezonu u Montepaskiju i uzeo i italijanski šampionat. Za reprezentaciju Jugoslavije osvojio je Evropsko prvenstvo i Mundobasket uz brojne medalje u mlađim kategorijama.

Bio je jedan od najboljih evropskih šutera 21. veka, a tri puta mu je pripadalo priznanje najboljeg strelca Evrolige i jednom je izabran u idealnu petorku.

4. SVETISLAV I MARKO PEŠIĆ

KAKVA TEKMA? STRAŠNA TEKMA! Leonardo i Stevanović režirali triler u Humskoj! (FOTO) (VIDEO)

Pešić senior je bio strašan igrač, a postao je kasnije pakleni trener. Krenuo je iz rodnog Pirota, preko Partizana, pa do Bosne gde je bio jedan od udarnih igrača moćne ekipe koja je uzela prvenstvo, kup i Kup evropskih šampiona 1979. godine.

Kao trener je doveo Nemačku do titule prvaka Evrope 1993. godine, a sa Jugoslavijom je ponovio taj uspeh 2001. i uz to osvojio i Svetsko prvenstvo 2002. usput pobedivši "drim tim" na njegovom terenu. Na klupskom planu je sa Albom osvojio Kup Radivoja Koraća, sa Barselonom Evroligu, a sa Đironom FIBA Evrokup. Nacionalne titule bolje da i ne brojimo, a trenirao je i Lotomatiku, Crvenu zvezdu, Valensiju, a poslednji angažman je imao u Bajern Minhenu.

Marko nije imao toliko zapažene rezultate, a veći deo karijere je proveo u Albi za koju je igrao u dva navrata i osvajao trofeje. Igrao je i u Iraklisu, Kelnu i Lotomatiki. On se opredelio da igra za nemačku reprezentaciju sa kojom je osvojio srebro na Evropskom prvenstvu 2005. i bronzu na Svetskom šampionatu 2002. godine.