OTAC I DEDA POGINULI U GRAĐANSKOM RATU I ROĐENJE U IZBEGLIČKOM KAMPU! Teške životne priče igrača Južnog Sudana

Košarkaška reprezentacija Srbije u sredu od 10 časova igra treće kolo B grupe Svetskog prvenstva u košarci protiv Južnog Sudana.

Protivnik je debitant na Mundobasketu, protiv Kine je ostvario prvu pobedu, a dva igrača imala su teške životne priče kako bi došli do "zvezda preko trnja."

U Sudanu je od 1983. do 2005. godine vođen građanski rat između Narodnooslobodilačke armije i Centralne vlade Sudana.

Na strani prvih nalazio se otac Pitera Đoka, sadašnjeg reprezentativca ove zemlje, a Dut Đok bio je general Narodnooslobodilačke armije.

Poginuo je kada je Piter imao samo tri godine, a život u istom ratu izgubio je i njegov deda koji je bio načelnik njihovog rodnog sela.

Majka Amelija uspela je da preseli porodicu 2003. godine prvo u Ugandu, a onda u Keniju posle pešačenja više stotine kilometara kroz ratna područja.

Iz Kenije je sa nekoliko stotina sunarodnika transportovan u SAD u Ajovu, a nije znao ni reč engleskog i išao je u školu za sudanske izbeglice.

Od strane košarkaškog tima sa 11 godina zamoljen je da zbog svoje visine igra, iako je prvenstveno voleo samo fudbal.

Na tom turniru primetio ga je Majk Nikson iz Atletskog saveza amatera SAD-a, a kasnije je pored brojnih ponuda izabrao je Univerzitet Ajova, najbliži porodici.

Učestvovao je na Najki hup događaju u Sent Luisu 2010. godine, za koji je izabrano 100 najtalentovanijih igrača u zemlji.

Na koledžu je imao tešku povredu tetive i sa 18 godina išao je na operaciju i sa 19 poena po utakmici posle povratka na parket spao je na devet.

Filmsku prilču ima i Nuni Omot, visok 206 centimetara, a rođen je pre 29 godina u izbegličkom kampu u kenijskoj prestonici Najrobiju.

Roditelji i brat živeli su ranije čak tri godine u istom tom kampu pre njegovog rođenja pošto su prepešačili oko 700 kilometara kroz Etiopiju.

Oni su bili u bekstvu od terorističkih jedinica poput Boko Harama, a prolazili su kroz Danakilsku pustinju, možda i najvrelije mesto na zemlji.

Kada je porodica došla u Keniju, prvo je bila uhapšena jer nisu imali dokumenta, a posle sedam dana uz pomoć Ujedinjenih nacija je puštena.

U kampu je bilo glađi, žeđi, bolesti, a 1996. godine uz pomoć Luteranske službe za imigraciju i izbeglice porodica Omot odlazi u Minesotu.

Ipak, Nunijev otac zbog zdravstvenih razloga nije mogao da napusti Keniju, a za Omota se brinuo njegov brat Aba, a majka je radila dva posla.

Nuni je na univerzitetu u Konkordiji bio izvrstan, a dirljiv momenat dogodio se 20. februara 2018. godine kada se prvi put posle 21 godine susreo sa ocem.

Tada je skupio dovoljno novca kako bi ocu platio avionsku kartu do SAD-a i to u statistički njegovoj najboljoj sezoni na koledžu.

To leto pridružio se Golden Stejt Voriorsima u Letnjoj ligi, bio je i ufilijali Bruklin Netsa, a na kraju je završio u Evropi i to u MZT-u iz Skoplja.

Put ga je potom vodio u Holandiju, Tursku, Nemačku i Portoriko, a od aprila ove godine je član egipatskog Al Ahlija.

Osvojio je afričku ligu sa timom iz Kaira, a u finalu je bio najbolji sa 22 poena protiv senegalskog Duanesa.

Nuni Omot je u pobedi 83:75 protiv Senegala kada je izboren Mundobasket imao 26 poena, a i ranije je bio ključni igrač u kvalifikacijama.

Bonus video:

(Espreso/Veljko Petrović)