BIO JE PRVI PROFESIONALAC U NAŠEM FUDBALU, PRVA PLATA MU JE BILA NEVEROVATNA! Mošinu decu danas izbacuju na ulicu!

Svima je sada, posle pisanja Espresa, dobro poznata priča da deca čuvenog Blagoja Moše Marjanovića mogu ostati na ulici jer im Crkva oduzima stan u Igumanovoj palati koju u kojoj je slavni fudbaler živeo sa svojom suprugom, i u kome su njegova deca nastavila da žive nakon njegove smrti.

Da podsetimo ko je bio Blagoje Moša Marjanović i koja je zapravo njegova životna priča za sve one koji nisu upoznati.

Blagoje Marjanović – Moša rođen je 9. septembra 1907. godine u Beogradu, a preminuo je 1. oktobra 1984. godine u istom gradu. Bio je bio jugoslovenski i srpski fudbaler i trener. Važi za jednog od najboljih srpskih fudbalera. Tokom profesionalne karijere, najviše je igrao u FK BSK i bio je jedan od dvanaestorice fudbalera koji su osvojili treće mesto na Svetskom prvenstvu u Urugvaju. Igrao je na pozicijama centarfora, desnog krila i desne polutke. DETINJSTVO

Nije bio jedino dete u porodici. Njegovi roditelji Sofija i Dimitrije osim njega imali su još četiri sina i dve ćerke. Kao mali živeo je u opštini Palilula. Zanimaciju sa svojim drugarima našao je u klikerima, a kada su otkrili fudbalsku loptu, kupili su je i nisu se od nje odvajali.

KLUPSKA KARIJERA

Još kao dečak počeo je da trenira fudbal i prvo je nastupao za treći tim podmlatka Jugoslavije. U ovom klubu se zadrzao od 1920. - 1925. godine. Nakon tog tima prelazi u Olimpiju Beograd gde se zadržao godinu dana. U tom periodu Moša prima svoju prvu platu koja je iznosila 1 dolar.

Za oko je zapao Radenku Mitroviću koji ga je doveo u Beogradski Sportski Klub - BSK. U ovom klubu on se zadržao od 1926. – 1939. godine. Učestvovao je na 566 utakmica, a postigao je ukupno 575 golova. Igrao je na poziciji napadača u tandemu sa desnim krilom Aleksandrom Tirnanićem – Tirketom. Njih dvojica su činili desnu stranu BSK-a i reprezentacije.

Nakon Svetskog prvenstva u Urugvaju, Moša i Tirke su počeli da primaju platu od BSK-a. Moša je zarađivao 1.800 dinara, tj. današnjih 17 dolara, a Tirke 1.500 dinara. Njih dvojica su bili prvi profesionalni fudbaleri u jugoslovenskom prvenstvu. Tek 1935. godine BSK je počeo da plaća i ostale igrače. 1939. godine Moša je prešao u Čukarički u kome je igrao naredne dve godine.

Njegovu fudbalsku karijeru je prekinuo rat i do 1945. godine je bio u zarobljeništvu u Nemačkoj. Nakon toga je tri godine nastupao za Dinamo iz Pančeva. Klupsku karijeru je završio 1949. godine igrajući za Proleter iz Osijeka. REPREZENTATIVNA KARIJERA

28. juna 1926. godine Moša je odigrao prvu utakmicu u nacionalnom dresu. 15. maja 1927. godine postigao je prva dva gola na utakmici protiv Bugarske reprezentacije u Sofiji.

1930. godine je nastupio na Svetskom prvenstvu u Urugvaju na kome je Jugoslavija osvojila bronzanu medalju. Bio je u startnoj postavi u sve tri utakmice koje je reprezentacija odigrala, a gol je postigao u meču protiv Bolivije. 3. juna 1934. godine, u utakmici protiv Brazila koja se igrala u Beogradu, Moša je postigao tri gola, a konačan rezultat bio je 8:4 u korist Jugoslavije. 1930., 1936. i 1937. godine proglašen je za najboljeg strelca prvenstva Jugoslavije, a 1929. i 1939. godine Jugoslovenski fudbalski savez mu je dodelio titulu najboljeg igrača. 3. aprila 1938. godine, na utakmici protiv Poljske u kvalifikacijama za Svetsko prvenstvo, Moša se oprostio od nacionalnog tima. U reprezentativnoj karijeri koja je trajala 12 godina, odigrao je 58 utakmica i 37 puta je bio strelac. Tek posle Drugog svetska rata njegov rekord je premašen.

TRENERSKA KARIJERA

Kada je okačio kopačke o klin, Moša je diplomirao na Višoj trenerskoj školi i postao je profesor. U tom periodu je napisao knjigu „Kako ću najbolje pripremiti svoj tim“. Neki od njegov đaka bili su: Bobeka, Mitić, Zebec, Toplak, itd. Od 1953. do 1956. godine Moša je trenirao BSK-a. U sezoni 1953/54. sa klubom je osvojio Kup Jugoslavije. Naredne sezone, BSK je trijumfovao u istom takmičenju i bio je vicešampion. Takođe su na stadionu JNA pobedili Hajduk i osvojili su pehar maršala Tita. Mošu su sa terena izneli igrači i navijači, a ovo spada u jednu od njegovih najdražih uspomena. Nakon toga, Tito ga je odlikovao Ordenom zasluga za narod. 1955. godine sa timom je bio na velikoj azijskoj turneji gde su upoznali kineskog predsednika Mao Cedunga. Naredne dve godine je trenirao italijanski klub Torino, a zatim i Kataniju. Vlasnik „Fijata“ mu je ponudio 10 puta veću sumu da iz Torina pređe u Juventus, ali Moša je to džentlmenski odbio. U Torinu su hteli da mu daju četiri automobila da ostane, ali on ni to nije prihvatio. 1960. godine je bio na klupi FK Pobeda iz Prilepa. Nakon toga je planirao da trenira korejski klub, ali moždani udar ga je u tome sprečio. PRIVATNI ŽIVOT

Nakon osvojenog trećeg mesta na Svetskom prvenstvu u Urugvaju, fudbaleri su postali veoma poštovani u zemlji. Pojavljivali su se u novinama i ljudi su se ponosili njima. Moša je u jednom intervjuu rekao da su ga stalno častili u kafani, poklanjali su mu odeću, obuću, imao je berberina koji mu je pravio kolonjsku vodu, i sl. Mnogo je voleo muziku, a omiljene pesme su mu bile: „Oj Moravo“ i „Mito bekrijo“.

1938. godine Moša se oženio Planinkom Ćulić iz Splita koja je takođe bila ljubitelj fudbala. Dobili su dečaka koga su nazvali Zoran i devojčicu čije je ime Višnja. Sa porodicom je živeo u Igumanovoj palati na Terazijama.

Tokom Drugog svetskog rata, bio je zarobljen u koncentracionom logoru Firstenberg koji se nalazio na severu Nemačke. Pošto su Nemci znali ko je on, skupili su ekipu i igrali su protiv njega i ostalih logoraša. Iako mu je komandir zabranio da više od dva puta predribla jednog igrača i da daje golove, Moša ga nije poslušao. Kada se vratio u Jugoslaviju, prvi put je video svoju ćerku.

1960. godine je doživeo moždani udar koji je na njega ostavio teške posledice. Zahvaljujući svom sportskom duhu, nije se predao i ponovo je učio da govori. Jedno vreme je primao invalidsku penziju, a zatim mu je dodeljena nacionalna penzija.

1. oktobra 1984. godine je preminuo i sahranjen je u porodičnoj grobnici na Novom groblju u Beogradu. Mošina supruga i deca su u stanu na Terazijama napravili mali muzej u kome se nalaze isečci iz novina, fotografije, priznanja, diplome, pehari, njegove poslednje kopačke, itd.

BONUS VIDEO

(Espreso.co.rs)