VALERI LERE: Mesta romskih interventnih logora tokom Drugog svetskog rata

Važnost njenog projekta se ogleda u mogućnosti rasvetljavanja i novog sagledavanja istorije Roma u Evropi, rekontekstualizaciji individualne i kolektivne memorije, te doprinosa koji nova saznanja mogu pružiti savremenim društvenim procesima.

Geopolitički i geoistorijski kontekst je od posebne važnosti za autorku koja u seriji radova Mesta bez imena (2006-2015) istražuje mesta romskih interventnih logora tokom Drugog svetskog rata u Francuskoj i Evropi, čija se zaboravljena prošlost razotkriva činom fotografskog i video beleženja. Polazište opsežnog istraživačkog projekta je njena lična perspektiva i porodična istorija, koju dalje nadograđuje antropometrijskim slikama i istorijskim dokumentima.

Autorka se bavi analizom samog fotografskog medija, njegove istorijske uloge kao svedočanstva i artefakta potrebnog za rekonstrukciju događaja, kao i ispitivanjem odnosa istinitog i lažnog u ovom procesu i mogućnosti manipulacije informacijama i slikama.

Valérie Leray živi i radi u Orleansu i Berlinu, a u Novom Sadu boravi u okviru rezidencijalnog programa MSUV - RISK CHANGE i Novi Sad 2021.

Kustoskinja izložbe je dr Sanja Kojić Mladenov.

Izložba Moja umetnost je moja stvarnost - My Art is My Reality bavi se ispitivanjem promenljivih pozicija moći, različitih geopolitičkih interesa, menjanja strana i uloga, kroz analiziranje pitanja dokumentovanja istorije, postojanja prikrivenih i zaboravljenih arhiva, te građenja identiteta na osnovu vladajućih stavova i odnosa.

Međunarodna izložba koncipirana je kroz učešće umetnika, umetnica i umetničkih grupa iz Nemačke, Francuske, Hrvatske, Srbije, Slovenije, Bosne i Hercegovine, Makedonije, Slovačke, Mađarske, Albanije, Izraela i Kanade koji koriste studije slučaja iz prošlosti, arhivsku građu ili lična iskustva kao resurs za njihovu rekontekstualizaciju i novo predstavljanje.

NE PROPUSTITE

BERNINIJEVA ŠKOLA I RIMSKI BAROK: Italijanska umetnost u Narodnom muzeju

Magični Čiča iz Ria u Galeriji Pro3or

Cilj izložbe je ukazivanje na značaj sećanja na nasilna i traumatična iskustva, ali i važnosti pomirenja i očuvanja zajedništva kroz savremenu umetničku praksu, te ispitivanje pozicije kolektivnog i personalnog identiteta kao promenljive kategorije direktno povezane sa društvenim procesima.

Izložba je pokrenuta kao segment zajedničkog projekta Goethe-Instituta i Instituta français u Hrvatskoj, uz podršku Muzeja moderne i savremene umetnosti iz Rijeke, Galerije Kai Dikhas iz Berlina i Muzeja savremene umetnosti Vojvodine. Nakon uspešne prezentacije u Muzeju moderne i savremene umetnosti u Rijeci tokom novembra – decembra 2018. godine, izložba ima svoju drugu prezentaciju, u nešto izmenjenoj formi, u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine u Novom Sadu.