Glumci u trećem licu jednine (ili množine): Ovdašnji filmovi o glumcima

Gordan Kičić se sasvim dobro pokazao u svojstvu reditelja – njegov rediteljski prvenac, film „Realna priča“, zadovoljava u svim aspektima. Kako ovaj film, osim o prokrastinaciji i razvodu, govori i o tegobama glumačkog posla, mogli bismo da u retrovizoru izučimo najvrednije i/ili najzanimljivije ovdašnje filmove koji na ovaj ili onaj način tematizuju glumački život. Hronološkim redom.

• Miris poljskog cveća (1977) Srđana Karanovića Srđan Karanović je u ovom svom glasovitom filmu spojio više svojih tematsko-motivskih i stilskih fascinacija, uključujući i spoj igranog i dokumentarnog, sa naglaskom na kreativnoj upotrebi dokufikcije kao očigledne tačke spoja ta dva pola. Osim toga, "Miris poljskog cveća", još jedno Karanovićevo delo u značajnoj meri obeleženo i mizantropskim doživljajem sveta, zanimljiv je i kao svojevrsna filmska varijacija na čuvenog Torovog Valdena, jer u ovom filmu pratimo pokušaje cenjenog i traženog beogradskog glumca (u izvrsnom tumačenju Ljube Tadića) da se, pobegavši među sirotinju koja živi pokraj reka, izmesti iz vlastitog života sa ciljem iznalaženja mira, slobode i kakvog-takvog smisla.

• Lične stvari (1979) Aleksandra Mandića Autor Aleksandar Mandić je u ovom iznimno zanimljivom i osobenom dokumentarnom filmu detaljistički i pronicljivo pratio napore mlade devojke da upiše glumu na Fakultetu dramskih umetnosti u Beogradu. Radi se o rečitom i dinamičnom portetu jednog snažnog poriva, a s a docnije tačke gledište posebno je zanimljivo to što je junakinja ovog vrsnog dokumentarca glumica koja je kasnije stekla popularnost - Maja Sabljić.

• Turneja (2008) Gorana Markovića Goran Marković se u više navrata bavio temom ovog teksta i ovog odabira, a njegova "Turneja" je za krunski motiv imala uzbudljivo i nimalo prijatno putovanje beogradske glumačke trupe na nastupe po ratištu i obodima ratišta, uz prikaze mentalitetskih, ličnih i unutaresnafskih sukoba tokom te manje ili više smislene tezge. Ipak, najuspeliji i najintrigantniji segment čitavog ovog sasvim solidnog Markovićevog poznijeg filma je onaj deo koji se tiče susreta prestoničkih glumaca i zastrašujućeg vojnog lica (u nadahutom izvođenju Sergeja Trifunovića), u kom se našlo mesta i za slasnu i promišljenu upotrebu pesme Svetlane Ražnjatović Cece "Kukavica".

• Senke uspomena (2000) Predraga Velinovića U pitanju je najbolji film u dosadašnjem toku rediteljske karijere Predraga Velinovića, a ovaj film se preporučuje, reklo bi se, iskrenom sentimentalnošću u prikazu životu ostarelog glumačkog superstara u prelepim krajolicima (jedna od najupečatljivijih uloga Velimira Bate Živojinovića iz tog perioda, uz podosta metatekstualnosati) i zanimljivim snimateljskim rešenjima Radoslava Vladića.

• Afterparti (2017) Luke Bursaća Posve nepravično je u ovom kratkom vremenu od premijernih prikazivanja postao ovaj vrlo dobri film u režiji darovitog Luke Bursaća. Po pitanju teme ovog izbora, posebno je zanimljiv krak priče o nizu pogibeljnih nastojanja glavnog junaka (u ubedljivom tumačenju Radeta Ćosića) da postane glumačka zvezda, pod teškim teretom nedozrelosti, prokrastinacije, intelektualne i emotivne lenjosti i nemara, a vrhunac te bitke predstavlja duhoviti i veoma ilustrativni deo filma u kome pomenuti junak sa mnogim falinkama završi u susednoj zemlji na audiciji za, nazovimo to tako, nekakvu verziju "Igre prestola".

• Delirium Tremens (2019) Gorana Markovića Goran Marković se vratio svetu glumišta u ovom svom filmu, proisteklom iz istoimene televizijske serije rađene u produkciji RTS-a. Marković se ovde čak i konsekventnije bavi tom varljivom pozicijom glumaca, koja je u značajnoj meri opterećena i određena i identitetskim nesigurnostima, čitavom lepezom dokaza nezrelosti i nesnađenosti, nezdravim životom, ponekada i neobuzdanim porivom za tezgarenjem uvek i svagda... Na uzorku ovdašnjih filmova sameravano, ovo je film koji se najpodrobnije bavi osetljivom suštinom glumačkog poziva u konkretnim životnim okolnostima. Veliki adut ovog ostvarenja je glumački doprinos Tihomora Stanića u glavnoj roli, uz dosta posezanja za vazda lekovitom autoironijom.