KAKO JE BEOGRAD DOBIO IME? Bila bi sramota da NE ZNATE

Nakon deset godina izgnanstva, jedan od najvećih srpskih pisaca 20. veka piše dobro poznatu poemu "Lament nad Beogradom", tugujući za gradom u kome se nije rodio, već je tu proveo samo manji deo života.

Crnjanski se deceniju kasnije vraća u Beograd, gde će se smestiti u istom onom hotelu u kom je ranije živeo Ivo Andrić, a potom do smrti 1977. godine živeti u stanu u Mileševskoj ulici, na drugom spratu, iznad kafane Vltava.

Crnjanski će kao svi njegovi stanovnici u gradu na ušću Dunava biti došljak.

Ako je suditi po, za istoriju Srba, ključnom pisanom izvoru, delu "O upravljanju carstvom" vizantijskog cara Konstantina Porfirogenita, Srbi su nalik na Crnjanskog prešli Dunav i videli Beograd na kratko, a potom se, početkom 7. veka, naselili daleko na jugu. No, kao da ga nisu mogli zaboraviti – Porforogenit pripoveda kako su zamolili cara Iraklija da im dopusti da se vrate, a potom se smestili kod antičkog Singidunuma na Dunavu.

U 9. veku u dokumentima se javlja pod slovenskim imenom Beli grad

Ako samo razgledate mapu Balkana, videćete kako su južnoslovenski nazivi gradova inače strašni – posprdni, sumorni, mračni. Beogradu su, međutim, Sloveni dali prekrasno ime, očigledno očarani belim keltskim i rimskim utvrđenjem na steni iznad dve reke.

Istorija Beograda je istorija hiljadu opsada. Zato je i postao grad koji neprekidno menja lik, ali preživljava sve moguće režime, sve moguće boje.

- Istrgan, prosut, upravo kao da nikad ne postoji, nego večno nastaje, dograđuje se i oporavlja - piše Ivo Andrić.

(Espreso/Magazin.novosti)