ČUDO U BAVANIŠTU! Žena je prišla NEPOKRETNOJ DEVOJČICI i rekla "AJDE, USTAJ"! O ovome sad svi pričaju

Posvećena RođenjuPresvete Bogorodice, crkva čiji je ktitor nepoznat, smeštena je u 15. veku u prelepom prirodnom i mirnom okruženju opštine Kovin, u mestu Bavanište. Podignuta je na čudesnom izvoru, a vera u blagotvorno dejstvo vode koja tu izvire stara je nekoliko vekova.

Vekovi prolaze, a pažnja hodočasnika , stiče se utisak, ne prolazi. Naprotiv, vera u živu legendu o isceliteljskim svojstvima mlaza koji izvire ispod kapele sve je jača.

Nepresušni izvor izuzetno pitke vode u okviru pravolsavne crkve Rođenje Presvete Bogorodice u manastiru Bavanište, pohode podjednako pobožni i bezbožni, uvereni u čudesnu moć vode koja u njoj izvire.

Mnogi od njih iz ove prelepe bogomolje odlaze sa napunjenim flašama u rukama, kako bi uz molitvu dobili duhovno i telesno isceljenje.

U nepreglednom redu, koji je odavno svakodnevna slika manastirskog okruženja u Bavaništu, hodošasnici mirno čekaju trenutak da se umiju i pokvase bolna mesta.

Vera u čudesnu isceliteljsku moć vodice iz crkve Rođenja Presvete Bogorodice živi vekovima, podjednako dugo kao i njen izvor na kojem je sagrađena. U crkvenim zapisima ovaj pravoslavni hram pominje isveti vladika Nikolaj Žički Velimirović u svom delu "Emanuil" u priči "Verom izlečena" gde govorio o lekovitim svojstvima vode koja ima isceliteljska svojstva.

- Na dan Sv. Velikomučenika Đorđa ove 1932. godine kod crkve u Bavaništu bio je veliki molitveni sabor mnogih naših bratstava iz okoline.... Baš kad su pošli dolazi kod njih jedna žena i moli ih da i nju prime da ide sa njima sa svojom bolesnom devojčicom koja, iako ima osam godina, ipak ne može na noge da ustane te je za svašta unose i iznose na rukama. Ova ožalošćena majka rešila je da ide u manastir i da se pomoli Bogu za ozdravljenje svoje kćeri. Ali nastala je teškoća: kako da je odvedu u manastir. Kola nisu imali, a da je nose u manastir trebalo je da se pređe dug put od 10 kilometara. Najzad se sva braća slože da je neizmenično (redom) nose do manastira. Tako i učine i dete donesu i metnu u crkvu. Ubrzo je pala bujna kiša i dete u crkvi zaspa. U tom dolazi i litija iz Bavaništa manastiru. Majka ovog deteta požuri u crkvu da ga probudi da bi tako dočekali litiju i braću iz Bavaništa. I na njeno veliko čudo i radost, njena mala ćerkica usta sama na noge i sama iziđe iz crkve pored majke. Kad je litija ušla u crkvu mi smo pitali ovo dete i majku za ovo isceljenje. I ova mala veli da je dok je ona spavala u snu došla kod nje jedna žena, pomilovala je po licu i rekla joj "Ajde ustaj". Potom je došla njena mati i probudila je. Ovaj događaj sve nas je obradovao i svi smo za to zablagodarili Bogu na Njegovoj velikoj milosti. Saopštio Milija Kidišević iz Bavaništa - napisano je u Hrišćanskoj Zajednici Kragujevac broj 6. iz juna 1932. godine.

Sadašnje crkveno zdanje, prema spisima SPC, potiče iz 15. veka čiji je ktitor i dan danas nepoznanica. Rušen, paljen i obnavljan nebrojeno puta, manastir Bavanište današnji izgled dobija 1857. godinekada se, zahvaljujući volji i milosti naroda, na mestu spaljenog manastira podiže kapela na vodici, o čemu svedoči i originalna ploča sa natpisom: "U ime Svete Troice sazidana je i posvećena, ova kapela, Presvetoj Bogorodici leta 1857".

Ovo svetilište i svojevrsno lečilište, u pisanim tragovima crkvenih velikodostojnika, podignito je krajem 16. veka, tačnije 1594. godine. Njegovoj izgradnji prethodila je buna banatskih Srba protiv turske tiranije i otimačine, pod vođstvom episkopa vršačkog Teodora Nestorovića.

Obnova manastira

Manastir Bavanište posle više od jednog veka, nakon 1857. doživeo je svoju drugu veliku obnovu koja je počela 1997. godine.Uz proširenje oltarskog dela, đakonika, dozidani su i priprata i konak. Ikonostas predstavlja rad sestara iz manastira Grgeteg, a živopis delo teologa Đorđa Popovića i životopisaca braće blizanaca Grastić iz Kikinde. Konak u okviru manastira je 2003. godine prekriven crepom koji je bio donacija IGM "Toza Marković", takođe iz Kikinde.

Miran manastirski život trajao je sve do 18. veka, da bi 1716. godine postao meta turskog razaranja i pljačkanja. Njegovoj obnovi usprotivila se austrougarska carica Marija Terezija staviviši veto na izgradnju i obnovu manastira po Srbiji.

Bonus video:

(Espreso.co.rs/Tanjug)