in memoriam
OTIŠAO JE VELIKI ILIJA: Od legende OFK Beograda i srpskog fudbala, do debakla u Nemačkoj...
Nekadašnji veliki fudbaler i selektor reprezentacije Srbije i Crne Gore, preminuo je nakon borbe sa koronavirusom
Umro je Ilija Petković!
Nekadašnji veliki fudbaler i selektor reprezentacije Srbije i Crne Gore, preminuo je nakon borbe sa koronavirusom.
Igračka karijera
Petković je igračku karijeru počeo u kninskom ligašu Dinari. U 19. godini je došao u Beograd gde je postao igrač OFK Beograda za koji je igrao ukupno 16 sezona, najpre od 1964. do 1973. godine, a zatim i od 1976. do 1983. U sezoni 1965/66. sa OFK Beogradom je osvajio Kupu Jugoslavije. Za OFK Beograd je odigrao 417 utakmica i postigao 68 golova. Zbog njegove brzine i eksplozivnosti zvalu su ga „tajfun sa Karaburme“.
Petković je tri godine, od 1973. do 1976, igrao za francuski Troa
Za selekciju Jugoslavije je igrao od 1968. do 1974. godine. U tom periodu reprezentativni dres je oblačio 43 puta i postigao šest golova.
Za reprezentaciju je debitovao 24. aprila 1968. na stadionu Crvene zvezde. Jugoslavija je bila domaćin Francuskoj u revanš susretu četvrtfinala Kupa nacija. U prvoj utakmici, odigranoj 18 dana ranije u Marselju, bilo je 1:1. Iliji Petkoviću je trebalo tri minuta da postigne i prvi gol. Drugi put među strelce se upisao u 33. minutu. Na kraju, Jugoslavija je pobedila Francusku 5:1.
Ta pobeda je donela Jugoslovenima plasman na završni deo Kupa nacija, koji je održan u junu te godine u Italiji. Na završnom turniru su u polufinalu pobedili Englesku sa 1:0 golom Džajića čime su se plasirali u finale. Rezultat finala protiv domaće selekcije je bio 1:1 pa je po tadašnjim pravilima odigrana nova utakmica koju su Italijani dobili sa 2:0. U toj utakmici Petković nije igrao zbog povrede.
Petković je učestvovao u reprezentaciji koja se plasirala na Svetsko prvenstvo u fudbalu 1974. pobedivši u baraž meču reprezentaciju Španije. Igrao je na većini utakmica i postigao je osmi pogodak u pobedi protiv Zaira od 9:0. Na tom prvenstvu je i završio reprezentativnu karijeru. Posljednju utakmicu je odigrao protiv Poljske u porazu 2:1. Reprezentacije je prvenstvo okončala u frugoj grupnoj fazi.
Trenerska karijera
Karijeru sportskog radnika Petković je počeo kao sportski direktor OFK Beograda. Kasnije, u periodu od 1990. do 1993. godine bio je i trener ekipe u kojoj je proveo najveći dio svoje igračke karijere.
U međuvremenu, Petković je bio trener u štabu omladinske reprezentacije Jugoslavije koja je 1987. godine u Čileu postala prvak sveta.
Petković je predvodio i Mediteransku reprezentaciju kao i Vojni tim kog su činili fudbaleri na redovnom odlsuženju vojnog roka.
Internacionalnu trenersku karijeru Ilija Petković je počeo 1993. godine u švajcarskom Servetu. Tim iz Ženeve je trenirao dve godine. U sezoni 1993/94. osvojio je šampionsku titulu.
Ilija Petković je tokom 1997. i 1998. godine bio trener u štabu reprezentacije koju je tada vodio Slobodan Santrač, njegov dugogodišnji saigrač u OFK Beogradu. „Plavi“ su se plasirali na Svetsko prvenstvo u Francuskoj, ali Petković nije bio učesnik takmičenja u Francuskoj, jer je prihvatio poziv japanskog prvoligaša Avispe iz Fukuoke.
U Japanu je Petković ostavio dobar utisak, što je uslovilo kasnijim pozivima u redove komšijskih kineskih prvoligaša - Šenhua i Sečuanu.
Petković je u sezoni 1999/2000. trenirao i solunski Aris. U nacionalnom kupu su eliminisali Panatinaikos, a takmičenje su završili u polufinalu.
Selektor reprezentacije
Ilija Petković je u dva navrata bio selektor nacionalnog tima. Prvi put je radio od jula 2000. do februara 2001. godine. U tom razdoblju „plavi“ su ostvarili pobedu u prvoj utakmici Prve grupe kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2002. godine, a savladan je Luksemburg u gostima. Takođe, nacionalni tim Jugoslavije u januaru 2001. osvojio je prvo mesto na „Sahara kupu“ održanom u Indiji.
Posle tog turnira, Petković je otišao u Kinu. U Fudbalski savez, na mesto selektora, vratio se krajem jula 2003. godine. Bio je to izuzetno težak trenutak za domaći fudbal jer je samo mesec ranije reprezentacija poražena od Azerbejdžana u Bakuu sa 2:1 u utakmici kvalifikacija za Evropsko prvenstvo 2004.
Pod Petkovićevim rukovodstvom su u nastavku kvalifikacija zabeležene dve pobede nad Velsom i remi protiv Italije koji nisu bili dovoljni da se obezbedi plasman na kontinentalno prvenstvo.
Petković je ostao na mestu selektora i na početku narednih kvalifikacija za Svetsko prvenstvo 2006.Kvalifikacije su uspešno okončane, a tokom 10 kvalifikacionih mečeva nije zabeležen nijedan poraz, a primljen je samo jedan gol.
U tim za Svetsko prvenstvo je nakon povrede Mirka Vučinića pozvao sina Dušana pa ga je pod pritiskom medija na kraju izostavio sa spiska. Reprezentacija Srbije i Crne Gore je prvenstvo u Nemačkoj 2006. završila kao poslednja, na 32. mestu, zabeleživši poraze od Holandije, 1:0, Agrentine, 6:0 i Obale Slonovače, 3:2.
Nastavak karijere u Aziji
Petković nije obnovio ugovor sa nacionalnim savezom po završetku Svetskog prvenstva pa je ostao bez angažmana. Nakon pauze od dve i po godine, početkom 2009. godine, Petković se vratio u Aziju i preuzeo korejskog prvoligaša Inčon junajted s kojim je osvojio peto mjesto u prvenstvu. Nakon Južne Koreje Petković je u julu 2010. preuzeo katarski Al Ahli koji je vodio do kraja te godine. Nakon nove pauze i različitih nagađanja o novim angažmanima, Petković je preuzeo korejski Gjongnam u maju 2013.
(Espreso.co.rs)