Bio čuvar u zatvoru, pa postao najjači krimos! Šiptar ga voleo kao brata, a niko ne zna da...

Jedan od najpoznatijih je slučaj Mileta Lukovića, poznatijeg kao Kum, drugog čoveka u hijerarhiji nekadašnjeg "zemunskog klana".

On se sa Dušanom Spasojevićem, koji je kasnije postao i vođa klana, sa 25 godina iz rodnog sela Retkocera, na granici s Kosovom, zbog čega je i dobio nadimak Šiptar, uputio u Beograd. Za njim je potom došao i najbolji drug Mile Luković, koji je baš zbog njihovog kumstva dobio nadimak Kum. Luković je tada bio zaposlen kao stražar u rudniku Lece i kao čuvar u prištinskom zatvoru.

Mile Luković Kum poticao je iz sela Donji Gajtan, u opštini Medveđa. Po završetku srednje Elektrotehničke škole, Luković odlazi u Prištinu, gde je duže radio kao čuvar u zatvoru. Nejasno je kako je dospeo na ovu poziciju, s obzirom na to da je i u mladosti bio poznat kao delikvent.

Njih dvojica su prvo počeli da kradu i preprodaju drogu. Boro Banjac, visoki policijski funkcioner je Vojislavu Tufegdžiću, autoru knjige "Vidimo se u čitulji, dvadeset godina posle" pričao je o Lukojeviću i Spasojeviću iz vremena kad je bio šef za suzbijanje kriminala u opštini Savski venac:

"Uhapsili smo ih 1995. godine zbog obijanja automobila na parkingu kod Vojnomedicinske akademije. U to vreme su na VMA smeštani ranjenici iz BiH, a većini je rodbina dolazila iz unutrašnjosti ili iz inostranstva. Rođaci koji su stizali u posete ostavljali su na parkingu automobile, često sa torbama punim stvari, jer nisu mogli da ih vuku sa sobom u bolnicu. Tu su te bitange obijale vozila i krale stvari ljudima koji su došli da posete ranjenike. Barabe, to je bilo odvratno... Međutim, već tada su imali neku zaštitu u SUP-u. Jednom prilikom je zvao tadašnji načelnik Uprave kriminalističke policije Beograda zahtevajući da ih, kao, samo ne bijemo. Objašnjavao je nešto poput - nema smisla, rodom smo iz istog kraja, nije to delo zbog kojeg su zaslužili batine".

Nema, takođe, podataka ni zašto je prestao da obavlja posao zatvorskog čuvara, ali se zna da posle toga odlazi u Beograd gde sa zemljakom, Dušanom Spasojevićem, postaje vođa Zemunskog klana. Upravo je Kum uticao na Spasojevića da se oda kriminalu.

Njih dvojica su se sa druge strane zakona prvo obreli kao sitni prestupnici. Na meti su im tada mahom bili automobili, uglavnom oni domaće proizvodnje, i uglavom oni koji su bili parkirani ispred Vojnomedicinske akademije na Banjici.

Obijali su automobile ljudi koji su dolazili da obilaze ranjenike i koji su u automobilima ostavljali stvari. Ljude na taj način niko, sem njih, nije želeo da potkrada. Ali, bilo je primetno da su još tada imali neku vrstu zaštite u beogradskoj policiji.

Od tog događaja, prošlo je osam godina i njih dvojica su od sitnih kradljivaca postali vođe klana koji je ušao u otvoreni sukob sa državom. Uhapšeni su 1997. godine, a ubrzo nakon toga u policiji se pojavio otac Mileta Lukovića koji je lično želeo da se uveri u istinitost priče koju su mediji preneli..

On je došao da čuje da li je tačno da je njegov sin obrukao porodicu. Nedugo nakon toga, otišao je iz Beograda i izvršio samoubistvo.

Otac Dušana Spasojevića je umro prirodnom smrću, ali je na samrtničkoj postelji prokleo sina. Pred porodicom je izjavio i da ne želi da mu se sin pojavi na grobu. Nikada. I tako je bilo.

U patrijahalnoj sredini kakva je na jugu Srbije, ulazak u kriminal je neoprostiv greh. U to su duboko verovali i očevi Dušana Spasojevića i Mileta Lukovića.

Bonus video:

(Espreso/MONDO/M.L.)