ŽARKO LAUŠEVIĆ JE TADA OTKRIO DA LI JE SRBIN ILI CRNOGORAC: Reči su ODZVANJALE, posle ovog ćete ga VOLETI JOŠ VIŠE

Vanserijski alenat Žarka Lauševića, upečatljiva pojava i izvanredna retorička moć nikoga nisu ostavljali ravnodušnim. Osim kod publike, bio je izuzetno cenjen od strane kolega, a pripadnice lepšeg pola prosto su ludile za njim.

Na filmu je debitovao 1982. godine, ulogom u filmu „Progon“. A iste godine ostvario je uloge i u filmovima „Savamala“ i „Direktan prenos“.

U širokoj lepezi filmova, serija i predstava u kojima se predstavio publici, teško je neku od uloga posebno izdvojiti. Ipak, uloge u ostvarenjima kao što su „Šmeker“, „Oficir s’ ružom“, „Braća po materi“ i „Boj na Kosovu“ oduzele su mu epitet prosečnog glumca i srvstale ga u sam vrh srpskog glumišta.

Međutim, ono što je najviše obeležilo njegov život i karijeru, je nažalost tragedija koja se dogodila poslednje julske večeri 1993. godine. Te kobne večeri, koja je upropastila njegov, ali i živote drugih ljudi, desila se strašna tragedija. Žarko Laušević je sa svojim bratom Branimirom učestvovao u tuči ispred podgoričkog lokala „Epl“. Nakon uvodnih prepirki i verbalnog okršaja, svađa glumca i njegovog brata sa gostima pomenutog lokala je eskalirala u masovnu tuču. A u jednom trenutku, glumac je u afektu i kako je kasnije tvrdio, u nastojanju da zaštiti brata, počeo pucati iz svog pištolja marke CZ-99. Na licu mesta je usmrtio Dragora Pejovića i Radovana Vučinića, a teško ranio Andriju Kažića.

Presuda

Nakon ovog stravičnog događaja, Laušević je pravosnažno osuđen na 13 godina zatvora zbog počinjenog dvostrukog ubistva. 1994. godine, kazna mu je nakon suđenja potvrđena. A istu je izdržavao u zatvorskim ćelijama u Spužu i Požarevcu. Ipak, nakon izvesnog vremena zatvorska kazna mu je smanjena na 4 godine. A s obzirom na činjenicu da je u tom trenutku već odležao četiri i po godine, biva pušten na slobodu. Po izlasku iz zatvora, Laušević napušta zemlju i seli se u Ameriku. Novi grad u kome se glumac nastanio bio je Njujork.

Ipak, nije mnogo vremena prošlo, Vrhovni sud je 30. Marta 2001. godine, ponovo preinačio oslobađajuću presudu, te je na novom ročištu Lauševiću vraćena prvostepena presuda i zatvorska kazna u trajanju od 13 godina. U međuvremenu je na zahtev sudija beogradskog Trećeg opštinskog suda za njim raspisana poternica. A 2009. godine je u ovdašnjim medijima saopšteno da je uhapšen zbog neposedovanja vize, te se raspravljalo o ekstradiciji i isporučivanju glumca u Srbiju. Na kraju, 14. septembra sud u Americi je ipak doneo oslobađajuću presudu u Žarkovu korist.

Godina prođe, dan nikad

Žarko Laušević svestan zločina koji je počinio, 2011. godine objavljuje knjigu pod nazivom „Godina prođe, dan nikad“. U ovom delu pravi osvrt na tragični događaj iz ’93 godine. U knjizi dominira skup misli, situacija, uspona i padova ovog slavnog glumca. A u jednom delu knjige Žarko opisuje ono kako se godinama osećao nakon pomenute tragedije:

- Naravno, ja nisam slobodan čovek. Čovek koji je ubio, nikada više ne može biti slobodan. Sloboda više nikada ne može biti moja reč. Sloboda je pravo drugih da kažu šta misle o meni. Sloboda je da me slobode, svojataju, mrze i mrcvare, a ja sam više i ne znam šta uopšte znači ta reč - napisao je Žarko u svojoj knjizi.

Ovo zapravo i prikazuje na najslikovitiji način težak period života kroz koji je prošao. Kao javnu ličnost, nakon tragedije, deo javnog mnenja ga je osuđivalo, mrzelo i javno prozivalo. Dok je druga strana stala na njegovu stranu. Jedno je sigurno, retki su oni koji su ostali ravnodušni. I ovakav odnos javnosti prema njemu i njegovom slučaju Laušević je u svom delu opisao rečima:

- Za mene u Beogradu tvrde da sam Crnogorac, u Crnoj Gori kažu, Beograđanin. Otac, eto, naučno dokazuje da smo Srbi. A ja, kao Cetinjanin, zebem od mnogo mišljenja. Volim i da svima dam za pravo. Volim i kad me nađu još negde. A najvolim, kad me nema nigde.

(Espreso)