OBRENOVIĆE JE STIGLA KUMOVSKA KLETVA: Jeziva priča o Karađorđu i knezu Milošu, MNOGI VERUJU DA JOŠ TRAJE

Glava vožda Karađorđa je, nakon ubistva, po Miloševom naređenju odsečena i odneta beogradskom veziru Marašli Ali-paši u Beograd.

Podele u Srbiji najviše uspevaju, a Srbi se dele na zvezdaše i partizanovce, četnike i partizane, komuniste i demokrate, ali najtvrdokornija podela koja je često puta dovela zemlju na rub propasti je ona na Karađorđeviće i Obrenoviće.

Mnogi zagovornici za dinastiju Karađorđević i danas vole da kažu da je Obrenoviće stigla tzv kumovska kletva kada je knez Miloš Obrenović naredio ubistvo vožda Karađorđa!

Od tolikih znamenitih Srba i velikih junaka koje je pobio (poput prvog srpskog vladike u ustaničkoj Srbiji Melentija Nikšića, Petra Molera, Stojana Čupića, Pavla Cukića, Mladena Milovanovića itd.), knez Miloš Obrenović je najbolnije i najduže okajavao svoga venčanog kuma vožda Karađorđa.

Kada je Karađođe ubijen 26. jula 1817. godine u Radovanjskom lugu njegovo telo je odmah pokopano u grob odmah pored mesta na kom je ubijen. Kasnije je tačno iz tog groba iznikao ogroman Hrast koji i dan danas kao da svedoči Karađorđevo besmrtno delo.

Glava vožda Karađorđa je, nakon ubistva, po Miloševom naređenju odsečena i odneta beogradskom veziru Marašli Ali-paši u Beograd. Prvo je bila nabodena na vrh Stambol-kapije (koja se nalazila na mestu pored današnjeg Narodnog pozorišta u Beogradu). Zatim je naloženo da se koža sa voždove glave odere, napuni pamukom i odnese sultanu Mahmudu II (1808-1839) u Carigrad. Kažu da je čovek koji je voždovu glavu odrao te noći potpuno sišao sa uma. Karađorđeva glava je kasnije sahranjena kod današnje Saborne crkve u Beogradu.

Međutim 1819. godine, Karađorđeva kuma, kneginja Ljubica Obrenović (koju je venčao za kneza Miloša) premešta Karađorđevo telo iz prvobitnog groba u Radovanjskom lugu i sahranjuje ga ispred oltara Karađorđeve zadužbine, crkve Roždestva Presvete Bogorodice u Topoli. Glava Karađorđeva ostaje u Sabornoj crkvi u Beogradu.

Sledeće 1820. godine, sam knez Miloš kopa novu grobnicu za svog kuma u naosu kumove crkve zadužbine u Topoli i u nju premešta Karađorđevo telo iz kripte ispred oltara. Iznad groba postavlja mermernu ploču na kojoj krivicu za kumovu smrt pripisuje turskom praviteljstvu.

Kada su joj deca, mali knez Milan i knez Mihailo obolela od neznane bolesti, kneginja Ljubica ih bolesne dovodi u Topolu da sa njom pod molitvama prenoće na Karađorđevom grobu, u njegovoj crkvi-zadužbini. I tada se događa čudo! Obojica sinova na kumovom grobu čudom ozdravljaju, prema predanjima.

Po naređenju kneginje Ljubice, lobanja kuma Karađorđa je 1837. godine preneta iz Beograda u Topolu i sahranjena u grobnicu Karađorđeve kćeri Poleksije. Kneginja je čvrsto verovala da bi spajanje Karađorđevog obezglavljenog tela sa njegovom glavom donelo nesreću počiniocima ubistva i označilo kraj dinastije Obrenovića.

I tako je Karađorđe počivao sa odvojenim telom i glavom sve do izgradnje crkve Svetog Đorđa na Oplencu.

Kada je Karađorđev unuk kralj Petar I Karađorđević došao na srpski presto izborom u Narodnoj skupštini 1903. godine, u Topoli nije zatekao ni stopu zemlje koju je mogao da nasledi od svoga oca Aleksandra i dede Karađorđa. Zato je svojim privatnim sredstvima godinama od seljaka otkupljivao deo po deo bivšeg Karađorđevog imanja, kako bi mogao da napravi zadužbinu i crkvu sa kriptom u kojoj bi se sahranjivali potomci Karađorđa. Ratovi i velike nevolje odugovlačile su završetak zadužbine Kralja Petra na Oplencu.

I tako posle tri sahranjivanja tela i dva odvojena sahranjivanja glave, 9. septemba 1930. godine, više od 113 godina nakon ubistva, sve Karađorđeve kosti su spojene i konačno sahranjene u novu dinastičku zadužbinu, crkvu Svetog Đorđa na Oplencu, gde i danas počivaju.

(Espreso / Slavija-info.com)