VERUJE SE DA JE OVA SRPSKA CRKVA UKLETA, ALI DA U NJOJ POSTOJI JEDAN LEK! Odavno se tu niko ne venčava i ne krsti

Na samom jugu Srbije, na nekoliko kilometara udaljenosti od Trgovišta, smeštena je crkva u kojoj se vekovima niko ne krštava, ne venčava, niti odlazi na liturgiju. Da misterija bude još veća, mesto na kom je podignuta ova svetinja zove se Vražji kamen.

Pristupačnost ovog mesta je veoma komplikovana, pa su ljudi koji nameravaju da ga posete suočeni sa teško prohodnim putem koji se prostire duž kanjona reke Pčinje. U okviru ovog “kompleksa” nalazi se i specifičan muzej na otvorenom, gde se pružaju kamene kuće, kupe, objekti od blata i pruća i misteriozna crkva.

Ova crkva je, pored legendi koje se ispredaju u vezi sa njenim postankom, specifična i po mestu gradnje, budući da je smeštana na vrhu jedne od najviših kupa. Po legendi, ona je podignuta pre manastira Prohor Pčinjski, a na osnovu postojećih izvora, procenjuje se da je izgrađena u periodu između 1350. i 1380. godine.

Legenda o tragediji ispred crkve

Podaci iz Eparhije svedoče da je crkva napravljena krajem 14. veka, uz blagoslov cara Dušana a da ju je izgradio njegov zet, vlastelin Dejan Marković. Jedna od najmisterioznijih i najčešće spominjanih legendi u vezi sa postankom ove crkve nalaze se u vezi sa jednim tragičnim događajem zbog kog se ljudi u ovoj crkvi već vekovima ne venčavaju.

Naime, prema jednom narativu, mladić i devojka rodom iz ovog kraja su rešili da se venčaju u ovoj crkvici na Vražjem kamenu, gde su se u tajnosti sastajali i razmenjivali prve poljupce, pošto su roditelji bili protiv njihove ljubavi. Zaljubljena devojka je bila iz siromašne porodice, vrlo lepa, a mladić je bio bogataš. Njih dvoje su se usprotivili svojim roditeljima i pred oltarom ove misteriozne crkve se zakleli na večnu ljubav.

Roditelji, videvši da ih ništa ne može razdvojiti, posustali su pred svojim prvobitnim namerama i odlučili da im upriliče svadbeno veselje. Kada su je novovenčani par po završetku svadbene ceremonije izašao iz crkve, i seo na okićene konje, mladoženjin konj se uplašio od buke i gužve, pa je nekontrolisano krenuo prema provaliji i survao se, zajedno sa mladoženjom na leđima. Videvši to, nesrećna mlada je skočila sa svog konja, potrčala prema litici i bez razmišljanja se bacila u ponor.

Lek za neplodnost

Nakon ovog događaja, tuga je obuzela celo selo, a kako se prepričava, u ovoj crkvi se niko više nije venčao, a narod je imao običaj da kaže da ova crkva “nije za radost građena”.

Stanovnici sela u kom je smeštena “ukleta” crkva dosetili su se još jedne price koja se prenosi generacijama, a tiče se njenog podizanja.

Ova priča, neodoljivo podseća na čest narativ i motiv koji se sreće u našoj narodnoj književnosti, a svedoči o tome da su meštani imali gomilu problema prilikom zidanja crkve. Naime, ova crkva se dugi niz godina zidala pored reke, a sve što bi neimari preko dana sagradili, đavoli bi tokom noći odnosili i ostavljali na Vražjem kamenu. Legenda svedoči da su đavoli, navodo, bili ljuti na meštane, jer im nisu pridavali veliku značaj. Posledica toga je bila ta da je crkva podignuta na ovom ukletom mestu nazvanim “Vražji kamen”.

Međutim, uprkos legendama i narativima o prokletsvu ovog mesta, vremenom se razvilo verovanje da se u ovoj crkvici leči sterilitet. Naime, veruje se da svakom ko poseti ovu crkvu Bog daje decu upravo u ime ljubavi tek venčanog i tragično poginulog mladog bračnog para.

(Espreso / Objektiv)