ZA TRAGEDIJU MANCEA SVI ZNAMO: A za ubistvo legende Zvezde koju je usmrtio policajac retko ko: PUCAO MU U STOMAK!

- Vladimir Durković rođen 06.11.1937. godine u Đakovici, ali je mladost proveo u Kruševcu (đak je kruševačke Gimnazije). Umro rano, sa 35 godina, 1972.

Tekst iz knjige “Legende fudbala”, 1985, (Vasa Stojković).

Umreti u vozu koji je iskočio iz šina, u avionu koji eksplodira, ili na brodu koji tone – to je tužno, žalosno. Ali, završiti život pod mecima jednog pijanog policajca – to je užasno glupo. Takva je, međutim, kobna sudbina Vladimira Durkovića, ubijenog u noći između utorka i srede, u mirnom malom gradu Sionu. Neverovatno ali, avaj, istinito!

Dodatak tekstu iz knjige:

*Policajac je napao a potom ubio Durkovića ispred lokala u Sionu.

Nakon što je ničim izazvano upucan u stomak, završio je u bolnici na hirurškoj intervenciji, ali, nažalost, nije uspeo da se izvuče!

Švajcarski mediji su tada pisali da je policajac u civilu "želeo da uzme stvari u svioje ruke", uvredio je Durkovića i još jednog igrača Siona koji je bio s njim, a koji su želeli da uđu u automobil, te je izvukao pištolj i upucao sjajnog desnog beka.

Pod naslovom “Naš prijatelj Vladi”, pariski list “L’equipe” je ovim tekstom obavestio svetsku javnost o tragičnom završetku sjajnog jugoslovenskog fudbalera koji je u 35. godini života, 22. juna 1972. godine, u 10.30 časova, uprkos hirurškoj intervenciji, podlegao teškim povredama od hitaca koje mu je ispalio u stomak pripiti švajcarski policajac, koga nesrećni Durković ničim nije izazvao.

Tragedija se dogodila posle utakmice koju je Durkovićev FK Sion igrao za “Kup Alpa” protiv francuskog prvoligaša iz Bastije, čiju je mrežu u to vreme čuvao naš golman Ilija Pantelić.

U dresu Crvene zvezde pet puta je osvajao titulu prvaka Jugoslavije: 1956, 1957, 1959, 1960. i 1964. godine. Pored ovog, tri puta je trijumfovao i u Fudbalskom kupu Jugoslavije: 1958, 1959. i 1964. godine.

Sa tri titule prvaka i dve pobede u Kupu Francuske, Durković je kao igrač Crvene zvezde i Saint-Etienne osvojio ukupno osam titula prvaka i pet trofeja kupa – ukupno rekordnih 13 titula!

U reprezentaciji Jugoslavije odigrao je četiri utakmice za omladinsku (1956), jednu za mladu (1959) i 50 za najbolju selekciju Jugoslavije. Debitovao je 11. oktobra 1959. protiv Mađarske (2:4) u Beogradu, zajedno sa golmanom Milutinom Šoškićem koji je na ovoj utakmici zamenio proslavljenog Vladimira Bearu. Poslednju utakmicu i ,,zlatni jubilej” proslavio je, opet zajedno sa Šoškićem, 1. juna 1966. u prijateljskom susretu protiv Bugarske (0:2) u Beogradu.

Dakle, za manje od sedam godina 50 puta u reprezentaciji! Od toga čak 39 utakmica u neisprekidanom nizu, u čemu je drugi iza Stjepana Bobeka (44).

Kratak život – blistava karijera.