SEZONA VENČANJA JE POČELA, ŽELITE DA SE UZMETE U CRKVI? Evo u kojim slučajevima vam to neće dozvoliti

Svake godine stotinak parova ne uspe da sklopi crkveni brak u eparhijama Srpske pravoslavne crkve (SPC) iz prvog pokušaja. Posle prvog odbijanja, drugi put mogu da zatraže dozvolu kod nadležnog episkopa, i bez čijeg blagoslova, tj. pristanka nije moguće izaći pred oltar.

Najčešće prepreke su razlika u godinama veća od 15 godina i ukoliko jedno od njih dvoje iza sebe već ima crkveni brak. Mladenci tada sastavljaju molbu za vladiku (episkopa), koju prosleđuje parohijski sveštenik. Nakon pisanog odobrenja od strane vladike, moguće je izaći pred crkveni oltar.

Zoran Krstić, profesor crkvenog prava na Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu, kaže da crkveno pravo poznaje niz smetnji zbog kojih je zaključenje zajednice pred Bogom moguće tek ako se s tim saglasi nadležni arhijerej.

Jedan od razloga za odbijanje jeste kada su mladenci u poznim godinama, mladoženja stariji od 70, a mlada od 60 godina. Procedura je ista i kada se sumnja na krvno srodstvo, ali i kada je jedan bračni drug kršten u nekoj pravoslavnoj crkvi čije obrede Srpska Pravoslavna crkva ne priznaje.

Jedan od najtežih prestupa jeste venčanje vernika koji je već u braku, pa zato svešteniku koji venča takvu osobu preti oduzimanje čina, svrgnuće. Najstrože je zabranjeno stupanje u brak maloletnih lica i parova koji su prethodno isključeni iz Srpske pravoslane crkve.

Muke ne predstavljaju samo sporni uslovi priliko stupanja u brak, nego i mnogo više zahteva za crkvene razvode.

Prema crkvenom pravu, muž i žena mogu da se raziđu pred Bogom samo ako se sa tim činom saglase crkveni sud i nadležni episkop, koji stavlja pečat na rešenje o razvodu. Ipak, parohijski sveštenik je dužan, pre nego što sastavi molbu za razvod, da sa zavađenim supružnicima razgovara i pokuša da ih pomiri.

Hrišćanski brak (praksa između različitih konfesija)

Važno je napomenuti da SPC dozvoljava venčanje sa krštenima u katoličkoj i protestantskoj veri, bez obaveze promene vere. Ipak, KUM mora da bude pravoslavne vere, i sam čin venčanja ne može da ponavlja u drugoj crkvi.

U Rimokatoličkoj crkvi procedura je nešto drugačija i traži se dopuštenje ili dozvola za venčanje katolika i krštenog nekatolika. dok je za valjanost braka katolika i nekrštene osobe potreban izričit oprost od zapreke. Važno je da katolička strana potvrdi drugom supružniku da će sačuvati veru, krstiti i podizati decu u katoličkoj veri.

Kada mladoženja može, a mlada ne (brak između različitih religija - islam)

Muslimanka ne može da sklopi brak sa hrišćaninom, dok musliman može da oženi i hrišćanku i Jevrejku. Islam, u principu, brani mešoviti i brak s ateistom, ali ne zabranjuje poštovanje druge vere u muslimanskom braku. Dete muslimana je musliman, bez obzira na veru majke.